هلیوگرافی

هلیوگرافی یا هورنگاری ( به فرانسوی: Héliographie ) ، ( از یونانی هلیوس ἥλιος به معنای خورشید و گرافین γράφειν به معنای نگاشتن ) فرایندی در عکاسی است که ژوزف نیسه فور نیپس آن را در حدود سال ۱۸۲۲ اختراع کرد. [ ۱] او برای گرفتن اولین عکس شناخته شده باقی مانده از طبیعت به نام اصطبل و کبوترخانه ( ۱۸۲۶ یا ۱۸۲۸ ) از این روش استفاده کرد. [ ۲] در بازتولید آثار هنری از طریق اختراع طرح نگار نوری و فتوگراور را تحقق بخشید.
ژوزف نیپس خلاصه ای از آزمایش خود را در نوامبر ۱۸۲۹ تهیه کرد: در باب هلیوگرافی، یا روشی برای تثبیت خودکار با عملکرد نور تصویری که در دوربین تاریکخانه ای شکل گرفته است. [ ۳] [ ۴] که خواست او برای استفاده از روش هلیوگرافیک در طرح نگار نوری و فتوگراور در ساخت چاپ سنگی، فرونقش و چاپ رلیف برای بازتولید چندباره مطبوعات را نشان می دهد. [ ۵] او می دانست که قیر کرانهٔ باختری یا آسفالت طبیعی که دارای خاصیت ضد اسیدی است در زمان قرار گرفتن در معرض نور سخت تر می شد. [ ۶] در آزمایش هایش، صفحات شیشه، روی، مس و مس نقره اندود، مسوار و سنگ چاپ سنگی[ ۷] را با آن پوشاند و فهمید که آن در روغن اسطوخودوس و نفت خام حل نمی شود. [ ۸] پس قسمت های سایه دار را می شود با شیوه های سنتی از طریق چاپ فلزی با اسید و آکواتینت پرداخت تا جوهر سیاه چاپ شود. [ ۹] [ ۱۰]
صفحه در معرض و پرداخت شده با حلال، مثلاً در مورد اصطبل و کبوترخانه یک تصویر نگاتیو یا پزتیو وابسته به بازتاب محیط ارائه می دهد، بر خلاف داگرئوتایپ که مبتنی بر کشفیات نیپس بود.
این کلمه برای اشاره به پدیده های دیگری هم استفاده شده است: برای تشریح خورشید ( در قیاس با ژئوگرافی ) ، برای عکاسی در کل، برای سیگنال دادن با خورنگار ( یک دستگاه که گاهی به نام هلیوتروپو یا هلیوتلگراف ) و برای عکاسی از خورشید استفاده می شود. [ ۱۱]
کلمات مختصرhéliog. یا héliogr که بر روی نسخه های قدیمی یافت می شود، شاید اشاره به کلمه فرانسوی هلیوگراور باشد یا هر شکلی از فتوگراور.