هلوع

لغت نامه دهخدا

هلوع. [ هََ ] ( ع ص ) سخت ناشکیباو ترسنده از بدی. || آزمند. || بخیل بر مال. || طپان و سخت نالان که بر مصیبت صبر نتواند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

سخت ناشکیبا و ترسنده از بدی آزمند

پیشنهاد کاربران

هَلُوع: یعنی انسان به مال دنیا چه نیاز داشته و چه نیاز نداشته باشد برای داشتن آن علاقمند آفریده شده است، اراده الهی برای قرار دادن هَلوع در انسان است. إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا؛ زیرا این هَلوع و علاقمندی انسان به دنیاست که فتنه او را ممکن می سازد.

بپرس