هِلِنِه (Helene)
در اخترشناسی، قمر کوچک سیارۀ زحل. در مدار دیونه، قمر بزرگ تر این سیاره، حرکت می کند؛ به نحوی که هر دو قمر فاصله ای یکسان از زحل دارند. بر اساس قرارداد هلنه را سیزدهمین قمر این سیاره به شمار می آورند. در کمتر از سه روز زمینی و در ارتفاع متوسط ۳۷۷هزار کیلومتری سیارۀ زحل را دور می زند. شکلی نامنظم دارد. بزرگ ترین قطر آن را حدود ۳۶ کیلومتر، و کوچک ترین قطرش را حدود ۳۰ کیلومتر برآورد کرده اند. جرم، چگالی، ساختار درونی، و ترکیب آن ناشناخته است. مهم ترین مشخصۀ این قمر ارتباط مداری اش با
دیونه است که یکی از نقاط لاگرانژیمدار دیونه را اشغال کرده است. نقطۀ لاگرانژیِ هر جسم مدارپیما جایی در فاصلۀ یک ششم مدار (۶۰ درجه) جلوتر یا عقب تر از آن جسم است. نیروهای گرانشی در نقطۀ لاگرانژی چنان تعادلی دارند که جسم مدارپیمای دیگری را می توان در آن قرار داد، به شرط این که جسم واقع در نقطۀ لاگرانژی از جسم میزبان بسیار کوچک تر باشد. از آن جا که دیونه ۳۳بار بزرگ تر از هلنه است، این دو قمر بدون هیچ برخوردی با یکدیگر در مداری یکسان باقی می مانند. اخترشناسان نمی دانند چگونه این دو قمر مدار یکسانی را اشغال کرده اند، اما برخی بر این باورند که احتمالاً هر دو قمر قسمتی از جسمی بزرگ تر بوده اند و بعدها از هم جدا شده اند. هلنه را اخترشناسان فرانسوی، پیِر لاکو ژان لکاشه، در ۱۹۸۰ و هنگامی کشف کردند که حلقه های زحل از زمین مایل دیده می شدند. در این حالت، قمر کوچک در لبۀ حلقه رؤیت پذیر بود. این قمر به نام هلن تروا نام گذاری شد که شخصیتی در اساطیر یونان و دختر لِداو زئوسبود.