هلند اتریش شامل بخش بزرگتری از هلند هابسبورگ بین سالهای ۱۷۱۴ و ۱۷۹۷ بود. این دوره با تصرف هلند اسپانیایی سابق تحت معاهده راشتات به وسیله اتریش در ۱۷۱۴ آغاز شد و تا انقلاب فرانسه و الحاق این قلمرو به فرانسه پس از نبرد اسپریمونت در ۱۷۹۴ و صلح بازل در ۱۷۹۵ ادامه داشت. اتریش، اما ادعای خود را در مورد این استان تا ۱۷۹۷ و پیمان کامپو فورمیو حفظ کرد.
... [مشاهده متن کامل]
هلند اتریش قلمرو غیرهمسایه را تشکیل می داد که متشکل از مناطق غربی و مرکزی بلژیک و همچنین قسمت بزرگی از لوکزامبورگ بود که توسط شاهزاده - اسقف نشین لیژ نصف شده است. زبان های غالب آلمانی ( از جمله لوکزامبورگی ) ، هلندی ( فلاندری ) و فرانسوی، و همراه با پیکاردی و والونی.
در نتیجه پیمان Barrier Treaties از ۱۷۰۹–۱۷۱۵، امپراتور مقدس روم کارل ششم علاقه چندان آشکاری به حکومت روزمره هلند اتریش نداشت؛ با این وجود او اصرار داشت که کنترل نهایی مناطق مورد نظر را حفظ کند. این امر باعث ناامیدی ساکنان اتریش شد، خصوصاً به این دلیل که سربازان هلندی با پولی که باید از خود هلندی های اتریش تهیه شود، اداره می شدند. جنگ ۱۷۴۰–۱۷۴۸ نشان داد که اتریش از قبل علاقه چندانی به حفظ هلند اتریشی نداشت: نزاع مداوم در میان فرماندهان متفقین به این معنی بود که فرانسوی ها در طول لشکرکشی ها ابتکار عمل را حفظ کرده و استحکاماتی که بیشتر توسط نیروهای هلندی دفاع می شد، با سهولت توسط ارتش فرانسه تصرف شد. اگرچه پیمان اکس لا شاپل مقرر کرده بود که پادگان های هلند باید دوباره شهرهای مانع را اداره نمایند اما دختر و جانشین کارل، ماریا ترزا و مشاورش ونتسل آنتون دیگر از پرداخت هزینه این نیروها خودداری کردند، مگر اینکه در مورد توافق نامه های تجاری جدید مذاکره شود. در پایان، جمهوری از پرداخت هزینه های بازسازی استحکامات یا اعزام نیرو امتناع ورزید، اما با ویرانی شهرهای مانع، راه حمله جدید به هلند اکنون باز شده است، وی چاره چندانی نداشت. هنگامی که اتریش و فرانسه به اتحاد در سال ۱۷۵۶، در عمل هیچ هدفی در معاهده موانع وجود نداشت. در سال ۱۷۸۱ آرشیدوک اتریش، امپراتور یوزف دوم، یک طرفه از این پیمان صرف نظر کرد.
↑ هلندی: Oostenrijkse Nederlanden; فرانسوی: Pays - Bas Autrichiens ; آلمانی: Österreichische Niederlande; لاتین: Belgium Austriacum.
... [مشاهده متن کامل]
هلند اتریش قلمرو غیرهمسایه را تشکیل می داد که متشکل از مناطق غربی و مرکزی بلژیک و همچنین قسمت بزرگی از لوکزامبورگ بود که توسط شاهزاده - اسقف نشین لیژ نصف شده است. زبان های غالب آلمانی ( از جمله لوکزامبورگی ) ، هلندی ( فلاندری ) و فرانسوی، و همراه با پیکاردی و والونی.
در نتیجه پیمان Barrier Treaties از ۱۷۰۹–۱۷۱۵، امپراتور مقدس روم کارل ششم علاقه چندان آشکاری به حکومت روزمره هلند اتریش نداشت؛ با این وجود او اصرار داشت که کنترل نهایی مناطق مورد نظر را حفظ کند. این امر باعث ناامیدی ساکنان اتریش شد، خصوصاً به این دلیل که سربازان هلندی با پولی که باید از خود هلندی های اتریش تهیه شود، اداره می شدند. جنگ ۱۷۴۰–۱۷۴۸ نشان داد که اتریش از قبل علاقه چندانی به حفظ هلند اتریشی نداشت: نزاع مداوم در میان فرماندهان متفقین به این معنی بود که فرانسوی ها در طول لشکرکشی ها ابتکار عمل را حفظ کرده و استحکاماتی که بیشتر توسط نیروهای هلندی دفاع می شد، با سهولت توسط ارتش فرانسه تصرف شد. اگرچه پیمان اکس لا شاپل مقرر کرده بود که پادگان های هلند باید دوباره شهرهای مانع را اداره نمایند اما دختر و جانشین کارل، ماریا ترزا و مشاورش ونتسل آنتون دیگر از پرداخت هزینه این نیروها خودداری کردند، مگر اینکه در مورد توافق نامه های تجاری جدید مذاکره شود. در پایان، جمهوری از پرداخت هزینه های بازسازی استحکامات یا اعزام نیرو امتناع ورزید، اما با ویرانی شهرهای مانع، راه حمله جدید به هلند اکنون باز شده است، وی چاره چندانی نداشت. هنگامی که اتریش و فرانسه به اتحاد در سال ۱۷۵۶، در عمل هیچ هدفی در معاهده موانع وجود نداشت. در سال ۱۷۸۱ آرشیدوک اتریش، امپراتور یوزف دوم، یک طرفه از این پیمان صرف نظر کرد.
↑ هلندی: Oostenrijkse Nederlanden; فرانسوی: Pays - Bas Autrichiens ; آلمانی: Österreichische Niederlande; لاتین: Belgium Austriacum.
