هل من ناصر

پاسخ سوال از اپلیکیشن پاسخگو:
سلام بر شما.
حرفِ �مِن� در عبارت مذکور، در اصطلاح ادبیات عرب، زائده است. �ناصر� مبتدای مرفوع است و علامت رفعش، ضمه ی مقدره است که اشتغال محل این واژه به حرف جَرّ مِنِ زائده، مانع از ظهور علامت ضمه شده است. خبر نیز در این عبارت محذوف است که �لدیکم� یا �منکم� می شود. یعنی: آیا نزد شما یا از میان شما کسی هست که مرا یاری کند.
سالم و عاقبت بخیر باشید.

پاسخ سوال اپلیکیشن پاسخگو: سلام و آرزوی سلامتی
مسئله اعلام آمادگی جنیان برای کمک به امام حسین علیه السلام در روز عاشورا، مسئله ای چالش برانگیز و مبهم بوده و در هیچ کدام از منابع معتبر شیعی، در این خصوص اثری یافت نمی شود[۱] و ظاهراً اولین داستان پردازی در این باره، به کتاب روضه الشهداء تألیف ملاحسین واعظ کاشفی ( متوفای ۹۱۰ق ) بازمی گردد.
این داستان که در میان مردم شهرت داشته و آن را با عناوینی چون زَعْفَر یا جعفر جِنّی به عنوان فرمانده گروه جنیان در مراسماتی چون تعزیه ها و نقاشی های قهوه خانه ای منعکس کرده اند، حتی منبع معتبر تاریخی نیز ندارد. [۲]
تنها نقل موجود درباره مسئله یاد شده، به نقل علامه مجلسی در کتاب بحارالانوار از شیخ مفید بازمی گردد که در آن جا به ملاقات عده ای از ملائکه و اجنه با امام حسین علیه السلام هنگام خروج از مدینه ( و نه در روز عاشورا ) اشاره شده است. [۳]
از این رو برخی از محققان نظیر استاد شهید مرتضی مطهری[۴]، داستان زعفر جنی و یاری جنیان را از اساس، در زمره خرافات و تحریفات واقعه عاشورا دانسته اند.
به فرضِ درستی داستان یاری جنیان، گفتنی است: هدف امام حسین علیه السلام، فرار از معرکه یا پیروزی به هر قیمتی نبود که قبول یاری جنیان را توجیه کند. در حقیقت اگر ایشان به قصد پیروزی ظاهری، اراده بهره مندی از چنین نصرتهای ماورایی را داشت، بی شک، یک اشاره خود ایشان کافی بود تا کارزار کربلا به قتلگاه یزیدیان تبدیل شود و زمین و زمان که همگی از سپاهیان خداوند تبارک و تعالی هستند[۵]، به یاری او بشتابند. چرا که بنا بر روایات، امام هر زمان، صاحب اسم اعظمی است که ۷۳ حرف داشته و یک حرف آن در اختیار "آصف بن برخیا" و کار شگفت انگیزش بود. [۶]
از سوی دیگر، پیامبران و امامان معصوم علیهم السلام ملزم بودند که در تمام کارها و زندگی روزمره خود از طریق عادی استفاده کنند و در برخورد با دوستان، دشمنان، رفع حوائج زندگی و … معمولاً دست به اعجاز و کار خارق العاده نمی زدند؛ با این که قدرت داشتند به وسیله اعجاز، دشمنان خود را در یک لحظه نابود کنند. اما چون بنای الهی بر این نبود که در حادثه کربلا از راه معجزه به مراد خود برسند، یاری جستن از جنیان نیز معنایی نداشت. چه اینکه اگر بنا باشد که ایشان با مدد غیب، حوائج خود را برآورده کنند، دیگر این مقامِ با ارزشی محسوب نشده و دیگر نمی توانستند الگویی برای ما باشند.
پی نوشت ها:
[۱] نوری، میرزا حسین، لؤلؤ و مرجان، تهران، نشر آفاق، ۱۳۸۸ش، ص۲۵۲.
[۲] همان.
[۳] مجلسی، محمّد باقر، بحار الانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۳۳۰.
[۴] مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۸۷.
[۵] سوره فتح، آیه ۷: وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا
[۶] کلینی، محمدبن یعقوب، الکافی، دار الکتب الإسلامیه تهران، ۱۳۶۵ هجرى شمسی ج ۱، ص ۲۳۰، حدیث ۱.

کافی بود تا حرم رو در چشم برهم زدنی جابجا کنند و همینطور براشون آب تهیه کنند. امکان داره که داستان درخواست یاری دادن جنیان فقط یک شایعه باشه. چون هر طور که در نظر میگیرم یکجای قضیه درست از آب در نمیاد و صد تا سوال دیگه پیش میاد. ممنون میشم جوابم رو بدید.