هفوت
لغت نامه دهخدا
هفوة. [ هََ ف ْ وَ ] ( ع اِ ) لغزش. ( منتهی الارب ). السقطة و الزلة. ج ، هفوات. گویند: الانسان کثیرالهفوات.( اقرب الموارد ). || ( مص ) شتافتن. || شکوخیدن. || بال زدن مرغ و پریدن و جنبیدن وی. || گرسنه شدن. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
(اسم ) لغزش خطا :(( ... اگر برعثرتی عثور یابند یابرهفوتی مطلع شوند... نظربراطلاح آن مصروف فرمایند. ) )
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید