هفده روز به اعدام نخستین فیلم بلند سینمایی به کارگردانی و نویسندگی هوشنگ کاووسی است که در سال ۱۳۳۵ اکران شده است. این فیلم به صورت ۳۵ میلی متری و سیاه و سفید فیلم برداری شده است.
زنی به قتل می رسد و پلیس همسر او را به عنوان متهم دستگیر می کند؛ ولی شاهدانی هستند که متهم را در ساعت وقوع جرم در جای دیگری دیده اند. آن ها ابتدا از گواهی دادن به نفع متهم خودداری می کند و هنگامی که حاضر به ادای شهادت در دادگاه می شوند، یکی پس از دیگری به قتل می رسند. متهم به اعدام محکوم می شود. روز اعدام که متهم را برای اجرای حکم می برند، قاتل اصلی شناسایی و بازداشت می شود. محور داستان فیلم، بیماری روانی «اروتومانیا» یا جنون خود - معشوق پنداری ( به انگلیسی: Erotomania ) است که قاتل ( با بازی محسن مهدوی ) را به جنایت وامی دارد.
... [مشاهده متن کامل]
مؤسسه «عصر طلایی» پیشنهاد ساخت فیلم هفده روز به اعدام را به هوشنگ کاووسی داد. طرح اولیه فیلم نامه توسط مدیر مؤسسه عصر طلایی از یک رمان پلیسی آمریکایی برگرفته شده بود. کاووسی تغییراتی در فیلمنامه انجام داد و آن را جلوی دوربین برد. او که منتقد ساختار سینمای آن روز ایران بود، برای ساخت این فیلم کوشید تا از فرم و ساختار فیلم های مرسوم آن دوره فاصله بگیرد. او در این فیلم کوشید برای نخستین بار از یک دکوپاژ درست استفاده کند، دوربین و حرکت های آن و برش های نمایی همراه با نورپردازی صحنه ها را نیز به عنوان پرسوناژ درام در کنار پرسوناژهای انسانی مورد استفاده قرار دهد. حرکت های دوربین و بازیگران درون دکور با نقشه و طرح و ذکر عدسی مربوط، از پیش تنظیم شده بود و در اختیار خانی تصویربردار فیلم قرار گرفته بود. کاووسی گفته است که فیلم ایرادهایی دارد که ناشی از کمبود تجهیزات لابراتوار و صدابرداری است.
تولید فیلم هفده روز به اعدام ۱۰۰٬۰۰۰ تومان هزینه برداشت که هزینه متعارفی برای ساخت یک فیلم یک صد دقیقه ای سیاه و سفید در دهه ۱۳۳۰ بوده است.
سرمایه گذاران فیلم صحنه هایی را که در آن دوره در سینمای ایران رایج بود، به فیلم افزودند. این کار اعتراض کاووسی را در پی داشت و او در مطبوعات آگاهی داد که صحنه های افزوده شده از او نیست.
کاووسی پیش از هفده روز به اعدام تلاش های دیگری برای ساخت نخستین فیلم اش در ایران آغاز کرده بود که هر بار با بروز اختلاف دیدگاه میان او و تهیه کنندگان آن روز سینما به شکست انجامیده بود. او به فعالیت های مطبوعاتی رو آورده بود و با نقدهایی که در مخالفت با جریان رایج سینمای ایران می نوشت، شناخته می شد. هفده روز به اعدام نخستین فیلم بلند هوشنگ کاووسی در مقام کارگردانی بود و مورد حمله کسانی قرار گرفت که پیش تر فیلم هایشان مورد انتقاد کاووسی قرار گرفته بود. با این حال منتقدانی چون هوشنگ قدیمی، بابک ساسان و شعاع الله ناظریان از فیلم ستایش کردند.
زنی به قتل می رسد و پلیس همسر او را به عنوان متهم دستگیر می کند؛ ولی شاهدانی هستند که متهم را در ساعت وقوع جرم در جای دیگری دیده اند. آن ها ابتدا از گواهی دادن به نفع متهم خودداری می کند و هنگامی که حاضر به ادای شهادت در دادگاه می شوند، یکی پس از دیگری به قتل می رسند. متهم به اعدام محکوم می شود. روز اعدام که متهم را برای اجرای حکم می برند، قاتل اصلی شناسایی و بازداشت می شود. محور داستان فیلم، بیماری روانی «اروتومانیا» یا جنون خود - معشوق پنداری ( به انگلیسی: Erotomania ) است که قاتل ( با بازی محسن مهدوی ) را به جنایت وامی دارد.
... [مشاهده متن کامل]
مؤسسه «عصر طلایی» پیشنهاد ساخت فیلم هفده روز به اعدام را به هوشنگ کاووسی داد. طرح اولیه فیلم نامه توسط مدیر مؤسسه عصر طلایی از یک رمان پلیسی آمریکایی برگرفته شده بود. کاووسی تغییراتی در فیلمنامه انجام داد و آن را جلوی دوربین برد. او که منتقد ساختار سینمای آن روز ایران بود، برای ساخت این فیلم کوشید تا از فرم و ساختار فیلم های مرسوم آن دوره فاصله بگیرد. او در این فیلم کوشید برای نخستین بار از یک دکوپاژ درست استفاده کند، دوربین و حرکت های آن و برش های نمایی همراه با نورپردازی صحنه ها را نیز به عنوان پرسوناژ درام در کنار پرسوناژهای انسانی مورد استفاده قرار دهد. حرکت های دوربین و بازیگران درون دکور با نقشه و طرح و ذکر عدسی مربوط، از پیش تنظیم شده بود و در اختیار خانی تصویربردار فیلم قرار گرفته بود. کاووسی گفته است که فیلم ایرادهایی دارد که ناشی از کمبود تجهیزات لابراتوار و صدابرداری است.
تولید فیلم هفده روز به اعدام ۱۰۰٬۰۰۰ تومان هزینه برداشت که هزینه متعارفی برای ساخت یک فیلم یک صد دقیقه ای سیاه و سفید در دهه ۱۳۳۰ بوده است.
سرمایه گذاران فیلم صحنه هایی را که در آن دوره در سینمای ایران رایج بود، به فیلم افزودند. این کار اعتراض کاووسی را در پی داشت و او در مطبوعات آگاهی داد که صحنه های افزوده شده از او نیست.
کاووسی پیش از هفده روز به اعدام تلاش های دیگری برای ساخت نخستین فیلم اش در ایران آغاز کرده بود که هر بار با بروز اختلاف دیدگاه میان او و تهیه کنندگان آن روز سینما به شکست انجامیده بود. او به فعالیت های مطبوعاتی رو آورده بود و با نقدهایی که در مخالفت با جریان رایج سینمای ایران می نوشت، شناخته می شد. هفده روز به اعدام نخستین فیلم بلند هوشنگ کاووسی در مقام کارگردانی بود و مورد حمله کسانی قرار گرفت که پیش تر فیلم هایشان مورد انتقاد کاووسی قرار گرفته بود. با این حال منتقدانی چون هوشنگ قدیمی، بابک ساسان و شعاع الله ناظریان از فیلم ستایش کردند.
