هفت پرده

لغت نامه دهخدا

هفت پرده. [ هََ پ َ دَ / دِ ] ( اِ مرکب ) هفت پرده چشم. ( از برهان ) :
اشک حرم نشین نهانخانه مرا
زآنسوی هفت پرده به بازار می کشی.
حافظ.
|| هفت آسمان. ( برهان ) :
چرخ مشعبد از رخ عابدفریب تو
در زیر هفت پرده خیالی نیافته.
سعدی.
|| هفت پرده ساز. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

۱-(اسم ) هفت پرد. چشم : ((ای دردو ثاق وهفت پرده برتودوعروس جلوهکرده . ) ) (تحفهالعراقین ) ((اشک حرم نشین نهانخان. مرا زان سوی هفت پرده ببازارمیکشی . ) ) (حافظ ) توضیح بعقید. قدماچشم ازهفت پرده یاطبقهمرکب است : ۱- ملتحمه که از همه بیرون ومماس باهواست . ۲- قرنیه. ۳- عنبیه ورنگ آن دراشخاص مختلف است . ۴- عنکوتیه . ۵- شبکیه . ۶- مشیمیه. ۷- صلبیه. ۲- هفت پرد. ساز.

پیشنهاد کاربران

هر هفت کرده پردگی رز به مجلس آر/تا هفت پرده خرد ما برافکند ( خاقانی )

بپرس