هفت قراء

لغت نامه دهخدا

هفت قراء. [ هََ ق ُرْ را ] ( اِخ ) هفت قرّا. عنوان هفت تن است که قرائت قرآن کریم از آنها نقل شده است و صاحب غیاث اللغات نام آنها را چنین می آورد: اول نافع، دوم ابوعمرو، سوم ابن عامر، چهارم عاصم ، پنجم حمزه ،ششم کسائی ، هفتم عبداﷲبن کثیر. ( غیاث ) :
پس از تحصیل دین از هفت مردان
پس از تنزیل وحی از هفت قرا...
خاقانی.
رجوع به هفت قرأت شود.

پیشنهاد کاربران