هفت طبق. [ هََ طَ ب َ ] ( اِ مرکب ) کنایه از طبقات آسمان است. || نیز هفت طبقه زمین. ( برهان ).
فرهنگ فارسی
بابلیان به هفت طبقه آسمان و هفت طبقه زمین معتقد بودند و بدین معنی که برای هر یک از سیارات سبع فلکی و آسمانی قایل بودند . در ادبیات فارسی بجای هفت آسمان هفت گنبد خضرا و هفت صحیفه هفت دخمه خضرا هفت طبق هفت گوی هفت فلک هفت گردون هفت افلاک بسیار آمده است . (اسم ) هفت پرد. چشم : (( هرهفت طبق چنان جلایافت کزنه طبق آسمان ضیایافت . ) ) (تحفهالعراقین )
