هفت سین، سفره
هفت سین، سفره
(یا: خوان نوروزی) از پرآوازه ترین آداب و رسوم مردمِ ایران، به هنگامِ نوروز. و آن گستردن سفره ای پیش از تحویلِ سال و چیدن هفت خوراکی و گیاه در آن است که با حرف «س» شروع می شود و بنابه سنت های فرهنگی اقلیم های گوناگون متفاوت است: سیب و سمنو و سنجد و سرکه و سنبل و سماق و سیر یا سیاه دانه. سفرۀ نوروزی، اگر نه دقیقاً به شکلِ امروزیِ آن، در دورۀ ساسانیان نیز معمول بوده است. سفرۀ هفت سین، بنابه سلیقه های متفاوت، به این اقلام نیز آراسته است: قرآن کریم یا دیوان حافظ و آینه ای معمولاً در انتهای سفره، سبزه (← سبزه_رویاندن)، تنگِ آبِ بلوری با ماهی های درون آن، شمع هایی روشن، و گاه نیز تخم مرغ هایی رنگ آمیزی شده به تعداد اعضای خانواده. برخی از روستاهای فارس و خراسان، سفرۀ هفت «میم» و هفت «شین» از هفت گیاه و میوه می گسترند.
هفت سین، سفره
(یا: خوان نوروزی) از پرآوازه ترین آداب و رسوم مردمِ ایران، به هنگامِ نوروز. و آن گستردن سفره ای پیش از تحویلِ سال و چیدن هفت خوراکی و گیاه در آن است که با حرف «س» شروع می شود و بنابه سنت های فرهنگی اقلیم های گوناگون متفاوت است: سیب و سمنو و سنجد و سرکه و سنبل و سماق و سیر یا سیاه دانه. سفرۀ نوروزی، اگر نه دقیقاً به شکلِ امروزیِ آن، در دورۀ ساسانیان نیز معمول بوده است. سفرۀ هفت سین، بنابه سلیقه های متفاوت، به این اقلام نیز آراسته است: قرآن کریم یا دیوان حافظ و آینه ای معمولاً در انتهای سفره، سبزه (← سبزه_رویاندن)، تنگِ آبِ بلوری با ماهی های درون آن، شمع هایی روشن، و گاه نیز تخم مرغ هایی رنگ آمیزی شده به تعداد اعضای خانواده. برخی از روستاهای فارس و خراسان، سفرۀ هفت «میم» و هفت «شین» از هفت گیاه و میوه می گسترند.
wikijoo: هفت_سین،_سفره