هفت سالار

لغت نامه دهخدا

هفت سالار. [ هََ ] ( اِ مرکب ) به کنایه ، سبعه سیاره. ( یادداشت مؤلف ) :
هفت سالار کاندرین فلک اند
همه گرد آمدند در دووداه.
رودکی.

فرهنگ فارسی

بکنایه سبعه سیاره

پیشنهاد کاربران

بپرس