هفت ایالت جنگ طلب

هفت دولت جنگ طلب یا هفت پادشاهی ( چینی ساده شده: 战国七雄؛ چینی سنتی: 戰國七雄؛ پین یین: zhàn guó qī xióng ) ، به هفت دولت برجسته اشاره دارد که در طی عصر دولت های جنگ طلب ( حدود ۴۷۵ تا ۲۲۱ پیش از میلاد ) در چین باستان بودند:
• چین ( 秦 )
• چی ( 齊/齐 )
• چو ( 楚 )
• یان ( 燕 )
• هان ( 韓/韩 )
• ژائو ( 趙/赵 )
• دای ( 代 ) ؛ یک حکومت کوچک بود که توسط بازماندگان دولت ژائو تأسیس شد.
این هفت دولت طی جنگ های یکپارچگی چین ضمیمهٔ خاک دولت چین شدند.
در حین دوران این هفت دولت، چین به قدرتمندترین حکومت تبدیل شد و شش حکومت دیگر را ضمیمهٔ خاک خود کرد. پس از اتمام آن در سال ۲۲۱ پیش از میلاد، چین شی هوانگ دی از دودمان چین بر تخت نشست و نخستین امپراتور چین گشت.