هفافه

لغت نامه دهخدا

( هفافة ) هفافة. [ هََ ف ْ فا ف َ ] ( ع ص ) ریح هفافة؛ باد خوش و آرمیده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || و نیز بادی که در وزیدن شتابان بود. ( از اقرب الموارد ). || عین هفافة؛ چشم درخشان تیزنظر. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس