هطف

لغت نامه دهخدا

هطف. [ هََ طِ ] ( ع ص ) باران بسیار. ( منتهی الارب ).

هطف. [ هََ ] ( ع مص ) دوشیدن شبان. || باریدن آسمان. || ( اِ ) آواز شیر در شیردوشه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس