هطع

لغت نامه دهخدا

هطع. [ هََ ] ( ع مص ) شتابان و ترسان پیش آمدن. || متوجه شدن به چشم و برنگرفتن از آنچه نگریست وی را. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۳(بار)
هطع به معنی شتاب و خیره شدن آمده، اهطاع نیز به معنی شتاب و دراز کردن گردن است طبرسی از احمدبن یحیی نقل کرده: مهطع آن است که با ذلت و ترس نگاه می‏کند و از آنچه می‏بیند دیده بر نمی دارد، در اقرب الموارد گفته فقط در صورت خوف اهطاع می‏آید. در صحاح گفته: «اَهْطَعَ: مَدَّعُنُقَهُ وَصَوَّبَ رَأْسَهُ - اَهْطَعَ فی عَدُوِهِ: اَسْرَعَ» و نیز گفته:«هَطَعَ الرَّجُلُ» نگاه کرد و دیده از آن برنداشت . مهطعین در آیه ظاهرا به معنی شتاب کنندگان است یعنی: روزی که دعوت کننده به عذاب ناپسند دعوت می‏کند... مردم شتابان سوی دعوتگر شوند کافران گویند این روز سختی است. * . مهطع در آیه ظاهرا کسی است که گردنش را دراز کند، مقنع آن است که سربالا کند یعنی گردن کشیدگان و سرها بالا گرفته‏اند چنانکه پلکشان به هم نمی‏خورد. ایضا در آیه .

پیشنهاد کاربران

بپرس