هزینه زندگی

هزینۀ زندگی (cost of living)
هزینۀ کالاها و خدمات مورد نیاز برای سطح یا استاندارد متوسط زندگی. در بریتانیا، شاخص هزینۀ زندگیدر ۱۹۱۴ عرضه شد. این شاخص بر پایۀ مخارج یک خانوار از طبقۀ کارگر شامل یک مرد، یک زن و۳ فرزند محاسبه شده بود، استاندارد برابر ۱۰۰ فرض می شود. این شاخص، از ۱۹۴۷ به شاخص قیمت خرده فروشیمعروف شده است. برای منظورکردن تغییراتِ قیمتِ ناشی از تورم، در این شاخص تجدید نظر و اصلاحات صورت می گیرد. شاخص های مکمل آن عبارت اند از شاخص تعدیل کننده مخارج مصرف کننده(که قبلاً شاخص قیمت مصرف کنندهنامیده می شد) و شاخص مالیات و قیمتکه در ۱۹۷۹ معرفی شد. شاخص بندی تفصیلی یا جامع، با ارتباط دادن انواع مختلف درآمد (مانند دستمزد و درآمد حاصل از سرمایه گذاری)، بدهی های قراردادی و مالیات متناسب با شاخص قیمت خرده فروشی، ابزاری برای مهار تورم به شمار می رود. در ۱۹۷۵ طرح های پس انداز مرتبط با شاخص در انگلستان به اجرا درآمد. در ایالات متحد امریکا شاخص قیمت مصرف کننده، مبتنی بر پایۀ مخارج خانوارهای شاغل در صنایع آهن، فولاد، و صنایع وابسته به آن، در ۱۸۹۰ تنظیم گردید. شاخص فعلی بر پایۀ مخارج خانوارهای مزدبگیران شهری و کارکنان دفتری در ۴۶ شهر بزرگ، متوسط و کوچک بنا شده و سطح استاندارد آن ۱۰۰ است. افزایش مزایای تأمین اجتماعی، همانند بسیاری از قراردادهای مزد و حقوق، با این شاخص مرتبط است.