هزیمت افتادن. [ هََ م َ اُ دَ ] ( مص مرکب ) شکست پیش آمدن. شکست خورده شدن : لشکر امیر سبکتکین را نیک بمالیدند و نزدیک بود که هزیمت افتادی. ( تاریخ بیهقی ).
