هزوارش

چه چرتها که جنیدی گفته هزوارش تنها در زبانهای باستانی بود مانند اینکه بنویسیم � من and تو � و یا �من and یار � و میخوانیم من و تو و من و یار و نمی خوانیم من اند تو و من اند یار .
اینکه چرا چنین بوده برای اینست که ایرانیان چند زبان و چند دبیره داشتند که هر کدام در جایی رواج داشت و دگر انکه برخی واژگان را گوناگون به کار میبردند برای نمونه پوست را برخی میگفت توز برخی می گفت توخ و برخی پوست برای همین انرا جلتا می نوشتند و هرکه همان که میخواست می خواند
... [مشاهده متن کامل]

جنیدی با اشاره به اهمیت خط فارسی گفت: خط فارسی کنونی یکی از تنها خط هایی است که هُزوارش ندارد. هُزوارش زمانی است که چیزی به ترتیبی نوشته و به ترتیب دیگری خوانده شود. مانند night در انگلیسی که اصلا gh آن
... [مشاهده متن کامل]

واژه های که به زبان آرامی نوشته میشدند ودر هنگام خوانش معادل پهلوی را به کار میبردنند

هزوارش یا زوارش صرفاً مرتبط با واژگان پارسی ندارد، بلکه در زبان های اروپایی نیز وجود دارد.
هزوارش یعنی به شکلی نوشته می شود و به طریقی دیگر خوانده می شود.
کلماتی چون خواهر که خاهر خوانده می شود.
Knife که نایف خوانده می شود.

در زبان پهلوی برخی واژه ها غیر از شکلی که باید مطابق الفبا نوشته شوند به شکل دیگری هم نوشته می شوند که این شکل های دگرگون را هزوارش گویند