بخش بسیار کوچکی از کلیات سعدی را خبیثات و مجالس الهزل تشکیل می دهد. این بخش همان چیزی است که به هزلیات سعدی معروف است. خودِ سعدی در مقدمهٔ چندسطریِ این بخش گفته است:
بعضی از بزرگان مرا ملزم کردند تا کتابی در هزل برایشان بنویسم به شیوه سوزنی، من به ایشان جوابی ندادم پس تهدید به قتل کردند بخاطر همین جواب امر ایشان را اجابت کردم و این ابیات را سرودم و من پناه میبرم به خدای بزرگ ( برای سرودن این ابیات ) این فصلی است به شیوه هزل و این شیوه را بزرگان فضل ایراد نمیگیرند برای آن که هزل در سخن مانند نمک در غذا است «الهَزلُ فِی الکلام، کَالمِلحِ فِی الطّعام» این کتاب مطابیه است و از خدا توفیق میخواهم.
البته سعدی بجز در هزلیات در گلستان هم بعضا از سخنانی که توده مردم آن را زشت و خلاف اخلاق میشمارند استفاده کرده برای مثال داستانی در باب دوم گلستان ( در اخلاق درویشان ) حکایت ۲۷ امده با این مضمون:
. یک بیت شعر از هزلیات سعدی ( هرآنکس که بیشتر کون بدادندی ، نام او را مرشد نهادند )
هزلیات سعدی شامل سه بخش است:
• تعدادی قطعات پراکنده و دو حکایت به نظم ( شعر ) ، فصل اولِ آن را تشکیل می دهد.
• بخش دوم، که به نثر است، المجالس فی الهزل و المطایَبات نام دارد که خود شامل سه مجلس شبیه وعظ است که به طنز و هزل آمیخته است.
• بخش سوم یا المضحکات شامل لطیفههایی به نثر سعدی است.
سعدی در بخش اول و دوم هزلیاتش، تفاوتی میان لغات قائل نیست و از هر لغتی به راحتی و عریانی استفاده کرده است. علاوه بر گفت وگوی آشکار از رابطهٔ جنسی میان زن و مرد و آوردنِ اسامی اندام های جنسی که به جای خود در ادبیات کلاسیک نامناسب شمرده می شده است، در هزلیات سعدی نثرگونه هایی از نوع دیگر وجود دارد. مثلاً در یکی از این قطعاتِ هزل، خواننده را به فراموش کردنِ گزیدنِ شریک جنسی از میان انسان ها دعوت می کند. سپس توصیه می کند خری ماده را با تفاصیل چنین وچنان بیابد؛ آن گاه به تفصیل نحوهٔ انجام عمل جنسی با حیوان را توضیح می دهد و در انتها از خواننده می خواهد هنگام اوج لذت جنسی، با دسته ای علف حیوان را بفریبد، و وقتی حیوان سرش را به سمتِ علف برمی گرداند، لبانش را ببوسد . بخش دیگری از آثار نظم در مجموعهٔ هزلیات به وصف و ستایش رابطه همجنس گرایانه اختصاص دارد. به عنوان مثال، در بیتِ «بااین همه چون . . . نِ تو می آرم یاد/ آبم به دهانِ . . . ر برمی آید» از اشتیاقش به آمیزش جنسی مقعدی با یک مرد سخن می گوید. نقدِ صادق هدایت در یکی از آثارش به معرفی سعدی تحت عنوان «معلم اخلاق» با اشاره به هزلیات سعدی و بخشی از آثار حافظ است که در آنها این شاعران، علاوه بر ستایش رابطه همجنس گرایانه، به توصیف و تمجید بچه بازی هم پرداخته اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبعضی از بزرگان مرا ملزم کردند تا کتابی در هزل برایشان بنویسم به شیوه سوزنی، من به ایشان جوابی ندادم پس تهدید به قتل کردند بخاطر همین جواب امر ایشان را اجابت کردم و این ابیات را سرودم و من پناه میبرم به خدای بزرگ ( برای سرودن این ابیات ) این فصلی است به شیوه هزل و این شیوه را بزرگان فضل ایراد نمیگیرند برای آن که هزل در سخن مانند نمک در غذا است «الهَزلُ فِی الکلام، کَالمِلحِ فِی الطّعام» این کتاب مطابیه است و از خدا توفیق میخواهم.
البته سعدی بجز در هزلیات در گلستان هم بعضا از سخنانی که توده مردم آن را زشت و خلاف اخلاق میشمارند استفاده کرده برای مثال داستانی در باب دوم گلستان ( در اخلاق درویشان ) حکایت ۲۷ امده با این مضمون:
. یک بیت شعر از هزلیات سعدی ( هرآنکس که بیشتر کون بدادندی ، نام او را مرشد نهادند )
هزلیات سعدی شامل سه بخش است:
• تعدادی قطعات پراکنده و دو حکایت به نظم ( شعر ) ، فصل اولِ آن را تشکیل می دهد.
• بخش دوم، که به نثر است، المجالس فی الهزل و المطایَبات نام دارد که خود شامل سه مجلس شبیه وعظ است که به طنز و هزل آمیخته است.
• بخش سوم یا المضحکات شامل لطیفههایی به نثر سعدی است.
سعدی در بخش اول و دوم هزلیاتش، تفاوتی میان لغات قائل نیست و از هر لغتی به راحتی و عریانی استفاده کرده است. علاوه بر گفت وگوی آشکار از رابطهٔ جنسی میان زن و مرد و آوردنِ اسامی اندام های جنسی که به جای خود در ادبیات کلاسیک نامناسب شمرده می شده است، در هزلیات سعدی نثرگونه هایی از نوع دیگر وجود دارد. مثلاً در یکی از این قطعاتِ هزل، خواننده را به فراموش کردنِ گزیدنِ شریک جنسی از میان انسان ها دعوت می کند. سپس توصیه می کند خری ماده را با تفاصیل چنین وچنان بیابد؛ آن گاه به تفصیل نحوهٔ انجام عمل جنسی با حیوان را توضیح می دهد و در انتها از خواننده می خواهد هنگام اوج لذت جنسی، با دسته ای علف حیوان را بفریبد، و وقتی حیوان سرش را به سمتِ علف برمی گرداند، لبانش را ببوسد . بخش دیگری از آثار نظم در مجموعهٔ هزلیات به وصف و ستایش رابطه همجنس گرایانه اختصاص دارد. به عنوان مثال، در بیتِ «بااین همه چون . . . نِ تو می آرم یاد/ آبم به دهانِ . . . ر برمی آید» از اشتیاقش به آمیزش جنسی مقعدی با یک مرد سخن می گوید. نقدِ صادق هدایت در یکی از آثارش به معرفی سعدی تحت عنوان «معلم اخلاق» با اشاره به هزلیات سعدی و بخشی از آثار حافظ است که در آنها این شاعران، علاوه بر ستایش رابطه همجنس گرایانه، به توصیف و تمجید بچه بازی هم پرداخته اند.
wiki: هزلیات سعدی