هزبرافکن

لغت نامه دهخدا

هزبرافکن. [ هَِ زَ اَ ک َ ] ( نف مرکب ) شیرافکن. شیراوژن. شیرکش. شجاع. دلیر :
دریغ آن هزبرافکن گردگیر
دلیر و جوان و سوار و هژیر.

فردوسی.

بهومان سپرد آن زمان قلبگاه
سپاهی هزبرافکن و رزم خواه.

فردوسی.

یل اژدهاکش به گرز و به تیر
سوار هزبرافکن و گُردگیر.

اسدی.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید