هَریوا ( اوستایی: هَرَئیووا Haraēuua؛ پارسی باستان: هَرَیوا Haraiva؛ یونانی باستان: آرئیا Ἀρεία ( نباید با نام یونانی آریانا ( Arianē ) اشتباه شود ) ؛ ( لاتین: آریا Aria ) سرزمینی باستانی واقع در درهٔ حاصلخیز هریرود ( به یونانی: Ἄρειος آرئیوس ) بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
این سرزمین که نامش را نیز از هریرود گرفته در قدیم بسیار حاصل خیز و هم مرکز شراب سازی بوده است. بطلمیوس موقعیت هریوا را در جنوب مرو و باختر، در شرق پارت و بیابان کارمانیا، شمال زرنگ و غرب پاروپامیز آورده است و بنابراین مشتمل بر تقریباً ولایت هرات امروزی در افغانستان می شده است. پایتخت آن قبل از حملهٔ اسکندر مقدونی به ایران، آرتاکوانا ( به یونانی: Ἀρτακόανα ) بوده است. مردم هریوا را هروی می نامند.
هروی ها ( به یونانی: آرین ها ) دسته ای از تیره های آریایی بودند که در هزارهٔ دوم پ. م. زادبوم خود در آسیای میانه را رها کرده و از ناحیهٔ رودخانهٔ آمودریا ( اکسوس یا جیحون ) به داخل فلات ایران روی آوردند و در سرزمینی بارور، پیرامون درهٔ حاصلخیز هریرود ( به لاتینی: Arius ) جای گرفتند. نام سرزمینشان را به نام این رودخانه، هریوا نامیدند، که کم و بیش با ولایت هرات امروزین همانند است. واژه هرَی از زبان ایرانی باستان هَرَیو آمده که به معنی «پُرشتاب» است.
هریوا در فَرگَرد نخست وندیداد اوستا به نام هَرویو ( Harôyu ) آمده است که «ششمین سرزمین و کشور نیکی که من، اهورامزدا، آفریدم هرویو و دریاچه اش بود. »
در سده های واپسین هفتم و آغازین ششم پ. م. هریوا به دست پادشاهی ماد افتاد و پس از نابودی پادشاهی ماد به دست کوروش بزرگ، یکی از ساتراپی های هخامنشیان به شمار می رفت. نام هریوه در فهرست سرزمین های تابع هخامنشیان در تمام سنگ نوشته های بجای مانده از دورهٔ داریوش بزرگ و خشایارشا آمده است. به گفتهٔٔ بطلمیوس گیتی شناس یونانی، مرکز فرمانروایی هخامنشیان در هریوا، در آرتاکوانا بوده است. هرودوت تاریخ دان یونانی نیز در کتاب سومش هروی ها را در فهرست مالیات دهندگان ایران آورده است.
به گفتهٔ تاریخ دان یونانی هرودوت، اسکندر مقدونی در ۳۳۰ پ. م. آرتاکوانا، مرکز ساتراپی هریوا را تصرف کرد. ساتراپ هریوه در آن زمان ساتی برزن نام داشت. اگر چه مردم هریوا بسختی مقاومت کردند اما سپاهیان اسکندر موفق به فتح شهر شده و آن را ویران و بیش از نیمی از مردم آن را به قتل رساندند. اسکندر سپس شهر را آباد کرد و نام آن را «اسکندریه آریانا» ( به یونانی: Αλεξάνδρεια, η Αρειανή الکساندریا آرئیانه ) یا به طور ساده تر «اسکندریه آریا» نهاد.
... [مشاهده متن کامل]
این سرزمین که نامش را نیز از هریرود گرفته در قدیم بسیار حاصل خیز و هم مرکز شراب سازی بوده است. بطلمیوس موقعیت هریوا را در جنوب مرو و باختر، در شرق پارت و بیابان کارمانیا، شمال زرنگ و غرب پاروپامیز آورده است و بنابراین مشتمل بر تقریباً ولایت هرات امروزی در افغانستان می شده است. پایتخت آن قبل از حملهٔ اسکندر مقدونی به ایران، آرتاکوانا ( به یونانی: Ἀρτακόανα ) بوده است. مردم هریوا را هروی می نامند.
هروی ها ( به یونانی: آرین ها ) دسته ای از تیره های آریایی بودند که در هزارهٔ دوم پ. م. زادبوم خود در آسیای میانه را رها کرده و از ناحیهٔ رودخانهٔ آمودریا ( اکسوس یا جیحون ) به داخل فلات ایران روی آوردند و در سرزمینی بارور، پیرامون درهٔ حاصلخیز هریرود ( به لاتینی: Arius ) جای گرفتند. نام سرزمینشان را به نام این رودخانه، هریوا نامیدند، که کم و بیش با ولایت هرات امروزین همانند است. واژه هرَی از زبان ایرانی باستان هَرَیو آمده که به معنی «پُرشتاب» است.
هریوا در فَرگَرد نخست وندیداد اوستا به نام هَرویو ( Harôyu ) آمده است که «ششمین سرزمین و کشور نیکی که من، اهورامزدا، آفریدم هرویو و دریاچه اش بود. »
در سده های واپسین هفتم و آغازین ششم پ. م. هریوا به دست پادشاهی ماد افتاد و پس از نابودی پادشاهی ماد به دست کوروش بزرگ، یکی از ساتراپی های هخامنشیان به شمار می رفت. نام هریوه در فهرست سرزمین های تابع هخامنشیان در تمام سنگ نوشته های بجای مانده از دورهٔ داریوش بزرگ و خشایارشا آمده است. به گفتهٔٔ بطلمیوس گیتی شناس یونانی، مرکز فرمانروایی هخامنشیان در هریوا، در آرتاکوانا بوده است. هرودوت تاریخ دان یونانی نیز در کتاب سومش هروی ها را در فهرست مالیات دهندگان ایران آورده است.
به گفتهٔ تاریخ دان یونانی هرودوت، اسکندر مقدونی در ۳۳۰ پ. م. آرتاکوانا، مرکز ساتراپی هریوا را تصرف کرد. ساتراپ هریوه در آن زمان ساتی برزن نام داشت. اگر چه مردم هریوا بسختی مقاومت کردند اما سپاهیان اسکندر موفق به فتح شهر شده و آن را ویران و بیش از نیمی از مردم آن را به قتل رساندند. اسکندر سپس شهر را آباد کرد و نام آن را «اسکندریه آریانا» ( به یونانی: Αλεξάνδρεια, η Αρειανή الکساندریا آرئیانه ) یا به طور ساده تر «اسکندریه آریا» نهاد.
