هریت مارتینو ( به انگلیسی: Harriet Martineau ) ( ۱۲ ژوئن ۱۸۰۲–۲۷ ژوئن ۱۸۷۶ ) یک نظریه پرداز اجتماعی انگلیسی و نویسنده عضو ویگ بود، که غالباً به عنوان اولین فمینیست جامعه شناس شناخته می شود.
هریت، ششمین فرزند از هشت فرزند تامس و الیزابت ( رنکین ) مارتینو، در یک محیط خانوادگی پر محبت و مقید به حمایت از یکدیگر رشد یافت. در کودکی، اغلب بیمار بود و ضعف های جسمانی بسیاری داشت: از قوای بویایی و چشایی محروم بود و در دوازده سالگی، بخش عمده ای از قوای شنوایی خود را از دست داد. مدتی طول کشید تا خانواده اش متوجه نقص شنوایی در وی شدند و تا هجده سالگی از سمعک شیپوری ( نوعی وسیلهٔ شنوایی کمکی ) استفاده نکرد.
... [مشاهده متن کامل]
از مارتینو ۳۵ کتاب و مقاله های بسیاری دربارهٔ موضوع های جامعه شناسی، دینی، داخلی و شاید به طور بحث انگیزتر از چشم انداز زنانه به جا مانده است. او همچنین آثار مختلف آگوست کنت را ترجمه کرده است. او با نوشتن به اندازه کافی درآمد داشت تا حدی که کاملاً از طریق نوشتن تأمین می شد، و این امری چالش برانگیز برای یک زن در عهد ویکتوریا بود. مارتینو دربارهٔ رویکرد خود گفته است: «وقتی فرد جامعه را مطالعه می کند، باید به تمام جوانب آن توجه داشته باشد، از جمله مسائل کلیدی سیاسی، مذهبی و نهادهای اجتماعی». او معتقد بود که تجزیه و تحلیل دقیق اجتماعی برای فهم موقعیت زن در جامعه لازم است.
وی در دههٔ ۱۸۳۰ کتابهایی در زمینهٔ مالیات و اقتصاد سیاسی منتشر کرد. او پس از سفر به ایالات متحدهٔ نوپای آن زمان، کتاب «جامعه در آمریکا» را نوشت که روایتی جامعه شناختی از این کشور است. در برهه ای آثار مارتینیو در باب اقتصاد سیاسی حتی از کارهای چارلز دیکنز نیز پرفروش تر شد.
رمان نویس، مارگارت اولیفانت دربارهٔ او گفته است: «به عنوان یک مدرس و سیاستمدار مادرزادی به طور منحصربه فردی کمتر از هر زن یا مرد دیگر هم دوره اش توسط جنسیت اش تعریف شده بود». اگرچه معاصران او را دارای طرز فکر مردانه می دانستند، مارتینو دیدگاه جامعه شناختی فمینیستی را در نوشته های معرفی کرد، که به موضوع هایی که در غیر این صورت نادیده گرفته می شد مانند ازدواج، فرزندان، زندگی داخلی و مذهبی و روابط نژادی اشاره کرده بود.
هریت، ششمین فرزند از هشت فرزند تامس و الیزابت ( رنکین ) مارتینو، در یک محیط خانوادگی پر محبت و مقید به حمایت از یکدیگر رشد یافت. در کودکی، اغلب بیمار بود و ضعف های جسمانی بسیاری داشت: از قوای بویایی و چشایی محروم بود و در دوازده سالگی، بخش عمده ای از قوای شنوایی خود را از دست داد. مدتی طول کشید تا خانواده اش متوجه نقص شنوایی در وی شدند و تا هجده سالگی از سمعک شیپوری ( نوعی وسیلهٔ شنوایی کمکی ) استفاده نکرد.
... [مشاهده متن کامل]
از مارتینو ۳۵ کتاب و مقاله های بسیاری دربارهٔ موضوع های جامعه شناسی، دینی، داخلی و شاید به طور بحث انگیزتر از چشم انداز زنانه به جا مانده است. او همچنین آثار مختلف آگوست کنت را ترجمه کرده است. او با نوشتن به اندازه کافی درآمد داشت تا حدی که کاملاً از طریق نوشتن تأمین می شد، و این امری چالش برانگیز برای یک زن در عهد ویکتوریا بود. مارتینو دربارهٔ رویکرد خود گفته است: «وقتی فرد جامعه را مطالعه می کند، باید به تمام جوانب آن توجه داشته باشد، از جمله مسائل کلیدی سیاسی، مذهبی و نهادهای اجتماعی». او معتقد بود که تجزیه و تحلیل دقیق اجتماعی برای فهم موقعیت زن در جامعه لازم است.
وی در دههٔ ۱۸۳۰ کتابهایی در زمینهٔ مالیات و اقتصاد سیاسی منتشر کرد. او پس از سفر به ایالات متحدهٔ نوپای آن زمان، کتاب «جامعه در آمریکا» را نوشت که روایتی جامعه شناختی از این کشور است. در برهه ای آثار مارتینیو در باب اقتصاد سیاسی حتی از کارهای چارلز دیکنز نیز پرفروش تر شد.
رمان نویس، مارگارت اولیفانت دربارهٔ او گفته است: «به عنوان یک مدرس و سیاستمدار مادرزادی به طور منحصربه فردی کمتر از هر زن یا مرد دیگر هم دوره اش توسط جنسیت اش تعریف شده بود». اگرچه معاصران او را دارای طرز فکر مردانه می دانستند، مارتینو دیدگاه جامعه شناختی فمینیستی را در نوشته های معرفی کرد، که به موضوع هایی که در غیر این صورت نادیده گرفته می شد مانند ازدواج، فرزندان، زندگی داخلی و مذهبی و روابط نژادی اشاره کرده بود.
