هرک

لغت نامه دهخدا

هرک. [ هََ ] ( ضمیر مبهم مرکب ) هرکس. هرکه :
ستم دیده هرک آمدی دادخواه
بد و نیک برداشتندی به شاه.

اسدی.

هرکت. هرکش. هرکو. رجوع به ترکیبها شود.

هرک. [ هَِ رِ ] ( اِخ ) قریه ای است در فاصله نیم فرسنگی میان جنوب و مغرب ابرقوه. ( فارسنامه ناصری ).

(صفت ) احمق بی عقل

(هَ رَ ) [ په . ] (ص . ) احمق ، نادان .

= هرکه

/harak/ درهم شدن موی سر – پچیدن و گره خوردن مو & کلاف سر در گم - بگیر ۳چنگ بزن

( هَرَک ) اساس؛ پی؛ بَرد هَرَک

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید