هِرَوی، حسینعلی (گرگان ۱۲۹۷ـ تهران ۱۳۷۲ش)
حافظ پژوه و مترجم ایرانی. تا سال اول متوسطه را در زادگاه خود گذراند و پس از ادامۀ تحصیلات خود در تهران، در ۱۳۲۰ از دانشسرای عالی در رشتۀ ادبیات و زبان های خارجی دانشنامۀ لیسانس گرفت و با استخدام در وزارت آموزش و پرورش به تدریس پرداخت و چندی نیز ریاست فرهنگ کاشمر و گناباد را به عهده گرفت. سپس به دانشکدۀ معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) منتقل شد. در ۱۳۳۶، در سفر یک سالۀ خود به فرانسه، در دانشگاه سوربون به تحصیل و مطالعه پرداخت و رساله ای به عنوان پایان نامۀ دکتری عرضه کرد و در بازگشت به تهران رئیس کتابخانۀ مؤسسۀ وعظ و خطابه شد. در ۱۳۵۰، در رشتۀ فرهنگ و تمدن اسلامی دانشنامۀ دکتری گرفت و با سِمت استادیاری به تدریس مشغول شد و تا درجۀ دانشیاری پیش رفت. به جز مقالاتی که از او به چاپ رسیده است. از تألیفات اوست: شرح غزل های حافظ با کوشش زهرا شادمان (۴ جلد، ۱۳۶۹ش)؛ فرهنگ البسۀ مسلمانان (۱۳۴۵ش)؛ مقالات حافظ (۱۳۶۸ش). از ترجمه های اوست: داستایفسکی، و پوشکین هر دو از هانری تروایا.
حافظ پژوه و مترجم ایرانی. تا سال اول متوسطه را در زادگاه خود گذراند و پس از ادامۀ تحصیلات خود در تهران، در ۱۳۲۰ از دانشسرای عالی در رشتۀ ادبیات و زبان های خارجی دانشنامۀ لیسانس گرفت و با استخدام در وزارت آموزش و پرورش به تدریس پرداخت و چندی نیز ریاست فرهنگ کاشمر و گناباد را به عهده گرفت. سپس به دانشکدۀ معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) منتقل شد. در ۱۳۳۶، در سفر یک سالۀ خود به فرانسه، در دانشگاه سوربون به تحصیل و مطالعه پرداخت و رساله ای به عنوان پایان نامۀ دکتری عرضه کرد و در بازگشت به تهران رئیس کتابخانۀ مؤسسۀ وعظ و خطابه شد. در ۱۳۵۰، در رشتۀ فرهنگ و تمدن اسلامی دانشنامۀ دکتری گرفت و با سِمت استادیاری به تدریس مشغول شد و تا درجۀ دانشیاری پیش رفت. به جز مقالاتی که از او به چاپ رسیده است. از تألیفات اوست: شرح غزل های حافظ با کوشش زهرا شادمان (۴ جلد، ۱۳۶۹ش)؛ فرهنگ البسۀ مسلمانان (۱۳۴۵ش)؛ مقالات حافظ (۱۳۶۸ش). از ترجمه های اوست: داستایفسکی، و پوشکین هر دو از هانری تروایا.