هرو

، در کوه ازناو که در میان دو کوه دره و غارها بوده و هست با طناب از کوهی به کوه دیگر می رفته اند و اکنون در بالای کوه ازناو بازمانده ی ساخته های دوران ساسانیان با آجرهای سفالین بزرگ هست که غارتگران آنجا را برای یافتن گنج کنده اند ، هرو در زبانهای هند اروپایی پدر زبان ایران باستان به قهرمان گفته شده است ، چون آنجا جایگاه آموزش قهرمانان بود، اکنون در نقشه ها پدر تقسیمات کشوری نام هرو فراموش شده و به واژه ی خلخال بسنده کرده اند ، جون کوه ها دور شهر را مانند پا بند زنان آذین بسته اند ، از اینرو به کل شهرستان خلخال گفته اند ، خلخال پابند طلایی یا نقره ای که خانم ها به مچ پا میبستندو اکنون هم برخها می بندند پیشنهاد میشود هروآباد یا هرو فراموش نشود چون شهری باستانی و مرکز خلخال است ، با احترام، ، بوذر دشتبانی متخلص به دشتیار هروآبادی