هرمیاس

لغت نامه دهخدا

هرمیاس. [ هَِ ] ( اِخ ) یکی از حکام آتارنه در میسیه که به دستور اردشیر سوم هخامنشی و به دست یکی از سرداران مقرب او به نام «من تور» دستگیر و مطیع حکومت ایران شد. ( از ایران باستان پیرنیا صص 1180 - 1181 ).

دانشنامه آزاد فارسی

هِرْمیاس (ز قرن ۴پ م)(Hermeias)
جَبّار یونانی آتارنِئوسو آسوس(بَهرام قلعه) در مو سیا، واقع در شمال غربی آسیای صغیر. جانشینِ ائوبولوسشد و در برابر ادعاهای ایران، استقلال خود را حفظ کرد. هرمیاس خواجه ای بود که منشی یک صراف شد و معادنی را در موسیا خریداری کرد. در مقام جبّار، پیرو اَرَسطو شد؛ که مدرسه ای در آسوس دایر کرده بود (۳۴۶پ م). ارسطو با پوتیاسخواهرزاده و نادختری هرمیاس، ازدواج کرد. ایرانیان، هرمیاس را اسیر، شکنجه، و مصلوب کردند (۳۴۲پ م).

پیشنهاد کاربران

هرمیاس: ( هم درس و آشنای ارسطو که در قسمتی از ولایت میزیه ی آسیای صغیر برای خود فرمانروایی کوچکی تحت حمایت هخامنشی ها به وجود آورده بود. . . در این بین هرمیاس با فیلیپ مقدونی که دشمن ایران بود سر و سری
...
[مشاهده متن کامل]
یافت و این نکته موجب شد که او را دستگیر کنند و به شوش ببرند در آنجا هرمیاس دچار عقوبتی سخت شد و به صلیب کشیده و کشته شد. . . ) ( ارسطو و فن شعر، ص۹، عبدالحسین زرین کوب، چاپ دهم، ۱۳۹۶. تهران: امیرکبیر )

بپرس