فرانتز هرمان شولتزه - دلیچ ( به آلمانی: Franz Hermann Schulze - Delitzsch ) ( ۱۸۰۸–۱۸۸۳ ) از بنیان گذاران تعاون گرایی مدرن بود.
او پایه گذار قانون تعاونی آلمان نیز بوده است. او بر حق مشارکت اعضا در مدیریت تعاونی ها ( اصل دموکراسی مستقیم ) تأکید داشت.
... [مشاهده متن کامل]
شولتز دلیچ به عنوان یک لیبرال که هم با لیبرالیستهای منچستر و هم با سوسیالیستها مخالف بود، رهیافتی معتدل را بین فردگرایی و جمع گرایی انتخاب کرد.
او عامل اعتماد به توانایی ها و نیز اجتماع افراد برای تقویت موقعیت های فردی شان را به عنوان اصل بنیادین شرکت های تعاونی جدید کشف کرد.
خودیاری متقابل و آزادانه، مسوولیت پذیری فردی و همبستگی افراد ذی نفع در زمرهٔ عقایدی بودند که تلاش های تعاونی شولتز دلیج بر پایهٔ آن هااستوار شده بودند.
تعاونی های شولتسه دلیچ و فردریش ویلهلم رایفایزن Friedrich Wilhelm Reiffeisen بر مبنای اصل عضویت و انصراف اختیاری اعضا در شرکت های تعاونی ایجاد شده بودند؛ تعاونی هایی که اساساً نقش کمکی و تکمیلی داشتند، به گونه ای که اعضا قسمت های معینی از محصولات خود را از طریق آنان عرضه می کردند.
انواع جدید سازمان های تعاونی که شولتز دلیج و رایفایزن ایجاد نمودند ( مانند تعاونی های اعتبار تک منظوره و تعاونی های اعتبار فروش کالا و تعاونی های تأمین نیاز تجار و پیشه وران ) موفقیت های آغازین آنان بود و بعدها به عنوان الگویی برای سالیان بعدی مورد استفاده قرار گرفت.
شولتز دلیچ در سال ۱۸۴۹ " تعاونی های مواد اولیه " را برای پینه دوزها و نجاران در زادگاهش دایر نمود. این ها در واقع، نخستین تعاونی های خرید کالا بودند. به دنبال این اقدامات در سال ۱۸۵۰ " موسسه وام های اشتراکی " که در سال ۱۸۵۲ مورد تجدید ساختار قرار گرفت، تشکیل شد. هنگامی که شولتز دلیش، تجارب اولیه خود را به صورت مکتوب در می آورد، نام " بانک مردم " را برای آن ها برگزید.
دلیچ در سال ۱۸۵۹ اداره مرکزی موسسات وام و اعتبارات اشتراکی آلمان را بنانهاد و خود مدیریت آن را به عهده گرفت.
وی در تلاش برای تحکیم جایگاه قانونی شرکت های تعاونی که او به عنوان یک شکل متمایز و جدید از سازمان های تجاری ایجاد نموده بود، موفق شد قانون ویژه در زمینه شرکت های تعاونی به تصویب برساند. این قانون برای نخستین بار در سال ۱۸۶۷ در پروس، در سال ۱۸۶۸ در شمال آلمان و در نهایت در سال ۱۸۷۱ در کل آلمان به اجرا درآمد.
او پایه گذار قانون تعاونی آلمان نیز بوده است. او بر حق مشارکت اعضا در مدیریت تعاونی ها ( اصل دموکراسی مستقیم ) تأکید داشت.
... [مشاهده متن کامل]
شولتز دلیچ به عنوان یک لیبرال که هم با لیبرالیستهای منچستر و هم با سوسیالیستها مخالف بود، رهیافتی معتدل را بین فردگرایی و جمع گرایی انتخاب کرد.
او عامل اعتماد به توانایی ها و نیز اجتماع افراد برای تقویت موقعیت های فردی شان را به عنوان اصل بنیادین شرکت های تعاونی جدید کشف کرد.
خودیاری متقابل و آزادانه، مسوولیت پذیری فردی و همبستگی افراد ذی نفع در زمرهٔ عقایدی بودند که تلاش های تعاونی شولتز دلیج بر پایهٔ آن هااستوار شده بودند.
تعاونی های شولتسه دلیچ و فردریش ویلهلم رایفایزن Friedrich Wilhelm Reiffeisen بر مبنای اصل عضویت و انصراف اختیاری اعضا در شرکت های تعاونی ایجاد شده بودند؛ تعاونی هایی که اساساً نقش کمکی و تکمیلی داشتند، به گونه ای که اعضا قسمت های معینی از محصولات خود را از طریق آنان عرضه می کردند.
انواع جدید سازمان های تعاونی که شولتز دلیج و رایفایزن ایجاد نمودند ( مانند تعاونی های اعتبار تک منظوره و تعاونی های اعتبار فروش کالا و تعاونی های تأمین نیاز تجار و پیشه وران ) موفقیت های آغازین آنان بود و بعدها به عنوان الگویی برای سالیان بعدی مورد استفاده قرار گرفت.
شولتز دلیچ در سال ۱۸۴۹ " تعاونی های مواد اولیه " را برای پینه دوزها و نجاران در زادگاهش دایر نمود. این ها در واقع، نخستین تعاونی های خرید کالا بودند. به دنبال این اقدامات در سال ۱۸۵۰ " موسسه وام های اشتراکی " که در سال ۱۸۵۲ مورد تجدید ساختار قرار گرفت، تشکیل شد. هنگامی که شولتز دلیش، تجارب اولیه خود را به صورت مکتوب در می آورد، نام " بانک مردم " را برای آن ها برگزید.
دلیچ در سال ۱۸۵۹ اداره مرکزی موسسات وام و اعتبارات اشتراکی آلمان را بنانهاد و خود مدیریت آن را به عهده گرفت.
وی در تلاش برای تحکیم جایگاه قانونی شرکت های تعاونی که او به عنوان یک شکل متمایز و جدید از سازمان های تجاری ایجاد نموده بود، موفق شد قانون ویژه در زمینه شرکت های تعاونی به تصویب برساند. این قانون برای نخستین بار در سال ۱۸۶۷ در پروس، در سال ۱۸۶۸ در شمال آلمان و در نهایت در سال ۱۸۷۱ در کل آلمان به اجرا درآمد.
