هرشی آلفرد دی. هِرْشِی، آلْفِرد دِی (۱۹۰۸ـ۱۹۹۷)(Hershey, Alfred Day)
زیست شیمی دان امریکایی. به سبب تحقیقاتش در زمینۀ سازوکار همانندسازی و ساختار ژنتیکی ویروس ها به جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۶۹ دست یافت. او برای اثبات این که دی اِن اِی، و نه پروتئین، مادۀ وراثتی است، از باکتری خوارهااستفاده کرد که ویروس های آلوده کنندۀ باکتری هایند. او و مارتا چِیْسبا مطالعۀ باکتری خوار تی دو(T۲) ثابت کردند که دی اِن اِی مادۀ ژنتیکی است. این ویروس باکتری اشریشیا کُلایرا آلوده می کند. در ۱۹۵۱، راجر هریوتپیشنهاد کرده بود که باکتری خوار مانند «سوزن زیرپوستی پر از ذرات تغییر شکل دهنده» عمل می کند، بدین ترتیب چنین ویروسی هرگز وارد یاخته نمی شود و فقط دم آن با تماس به میزبان و احتمالاً از راه آنزیمی غشای بیرونی یاخته را سوراخ می کند و از این راه اسید نوکلئیک ویروس وارد یاخته می شود. هرشی و چِیْس این فرضیه را با نشان دارکردن دی اِن اِی با فسفر رادیواکتیو، و نشان دارکردن پروتئین با گوگرد رادیواکتیو آزمودند. نمونه ای از اشریشیا کُلای مدت کوتاهی با باکتری خوارهای نشان دارشده با رادیواکتیو در تماس قرار گرفت و سپس با سانتریفوژ جدا شد. معلوم شد که باکتری ها پر از فسفر رادیواکتیو، ولی عملاً عاری از گوگرد رادیواکتیو بودند. همچنین، باکتر ی ها می توانستند ویروس تولید کنند. استنتاج هرشی و چِیْس این بود که جداسازیفاژ T۲به بخش های ژنتیکی و غیرژنتیکی امکان پذیر است. هرشی در اُووسو، واقع در میشیگان ایالات متحده زاده شد. از کالج ایالتی میشیگان فارغ التحصیل شد و ۲۴ سال در زمینۀ تهیه شواهد مرتبط با ماهیت مادۀ ژنتیکی در بنیاد کارْنِگی واشینگتن کار می کرد.
زیست شیمی دان امریکایی. به سبب تحقیقاتش در زمینۀ سازوکار همانندسازی و ساختار ژنتیکی ویروس ها به جایزه نوبل پزشکی و فیزیولوژی ۱۹۶۹ دست یافت. او برای اثبات این که دی اِن اِی، و نه پروتئین، مادۀ وراثتی است، از باکتری خوارهااستفاده کرد که ویروس های آلوده کنندۀ باکتری هایند. او و مارتا چِیْسبا مطالعۀ باکتری خوار تی دو(T۲) ثابت کردند که دی اِن اِی مادۀ ژنتیکی است. این ویروس باکتری اشریشیا کُلایرا آلوده می کند. در ۱۹۵۱، راجر هریوتپیشنهاد کرده بود که باکتری خوار مانند «سوزن زیرپوستی پر از ذرات تغییر شکل دهنده» عمل می کند، بدین ترتیب چنین ویروسی هرگز وارد یاخته نمی شود و فقط دم آن با تماس به میزبان و احتمالاً از راه آنزیمی غشای بیرونی یاخته را سوراخ می کند و از این راه اسید نوکلئیک ویروس وارد یاخته می شود. هرشی و چِیْس این فرضیه را با نشان دارکردن دی اِن اِی با فسفر رادیواکتیو، و نشان دارکردن پروتئین با گوگرد رادیواکتیو آزمودند. نمونه ای از اشریشیا کُلای مدت کوتاهی با باکتری خوارهای نشان دارشده با رادیواکتیو در تماس قرار گرفت و سپس با سانتریفوژ جدا شد. معلوم شد که باکتری ها پر از فسفر رادیواکتیو، ولی عملاً عاری از گوگرد رادیواکتیو بودند. همچنین، باکتر ی ها می توانستند ویروس تولید کنند. استنتاج هرشی و چِیْس این بود که جداسازیفاژ T۲به بخش های ژنتیکی و غیرژنتیکی امکان پذیر است. هرشی در اُووسو، واقع در میشیگان ایالات متحده زاده شد. از کالج ایالتی میشیگان فارغ التحصیل شد و ۲۴ سال در زمینۀ تهیه شواهد مرتبط با ماهیت مادۀ ژنتیکی در بنیاد کارْنِگی واشینگتن کار می کرد.
wikijoo: هرشی،_آلفرد_دی_(۱۹۰۸ـ۱۹۹۷)