هرزه

همین است که معانی دیگر همچون �زن بدکاره�، �سخن یاوه�، �هرچیز بیهوده و بی دلیل و بی جهت� از آن برآمده اند. بدین معنی در ترکیب هایی چون �هرزه چشم� که به مردی اطلاق می شود که برای شهوت به صورت بی قید و گشاده و آزاده به زنان بنگرد و چشم هایش را از زنان نامحرم بازندارد، �هرزه گرد� که به کسی اشاره دارد که به طور بی قید و آزاده به جای ها رود و از این رو به هر جایی رود، � هرزه خند� که به کسی گفته می شود که به هر چیزی بخندد و همچنین �هرزه گوی� که کسی را خوانند که هرچه گوید و به سبب افزون گویی سخنانش یاوه باشند. همچنان که پیداست همه ی این معانی و کاربرد ها از معنای اصلی این واژه مشتق شده اند که در پارسی میانه نیز بکار رفته است. بنده عکسی از مدخل �هرزه� در واژهنامه ی پارسی میانه بدین متن افزوده ام.

جنده، گاه ممکن است با قبول کردن شرایط بی بندوباری و گاه به دلیل عدم وجود احتیاجات به در اختیار قرار دادن اندام جنسی خود به دیگران در ازای پول اقدام کند.

( در زیرواژه یِ " هشتن" به چمهایِ این واژه در زبانهایِ اوستایی و پارسیِ میانه پرداخته ام. )