هربرت فیگل

هربرت فیگل ( به انگلیسی: Herbert Feigl ) ( زاده ۱۴ دسامبر ۱۹۰۲ – ۱ ژوئن ۱۹۸۸ ) فیلسوف اتریشی - آمریکایی و از اعضای اولیه حلقه وین بود. [ ۱] [ ۲] او اصطلاح «آویزهای نومولوژیک» را ابداع کرد. [ ۳]
فیگل در لیبرتس ( رایچنبرگ به آلمانی: Reichenberg ) بوهمیا، فرزند بافنده ای بود که طراح پارچه شد. او در یک خانواده یهودی ( البته نه مذهبی ) به دنیا آمد. [ ۱] [ ۴] [ ۲] فیگل در سال ۱۹۲۲ در دانشگاه وین فارغ التحصیل شد و فیزیک و فلسفه را زیر نظر موریتس شلیک، هانس هان، هانس تیرینگ و کارل بولر تحصیل کرد. [ ۱] او در سال ۱۹۲۴ به یکی از اعضای حلقه وین تبدیل شد[ ۱] و یکی از معدود اعضای حلقه ( همراه با شلیک و فردریش وایسمن[ ۵] ) بود که گفتگوهای زیادی با لودویگ ویتگنشتاین و کارل پوپر داشت. فیگل در سال ۱۹۲۷ دکترای خود را در وین دریافت کرد. [ ۱] [ ۴] [ ۲] او اولین کتاب خود را در سال ۱۹۲۹، با نام «نظریه و تجربه در فیزیک ( به انگلیسی: Theorie und Erfahrung in der Physik ) » منتشر کرد. [ ۴] [ ۵] [ ۲]
فیگل در سال ۱۹۳۰، با بورسیه بنیاد بین المللی راکفلر در دانشگاه هاروارد، [ ۵] با فیزیک دان پرسی ویلیام بریجمن، فیلسوف ویلارد کواین، و روان شناس استنلی اسمیت استیونز ملاقات کرد، [ ۲] و همه آن ها را مانند خویشان خود می دید. در سال ۱۹۳۱، به همراه آلبرت بلومبرگ، مقاله پوزیتیویسم منطقی: یک جنبش جدید اروپایی[ ۱] را منتشر کرد، که بر اساس تفاوت های واقعی بین فلسفه علم معاصر و جنبش پوزیتیویستی قدیمی تر، پوزیتیویسم منطقی را به «تجربه گرایی منطقی» تغییر نام داد. [ ۶]
در سال ۱۹۳۰، فیگل با ماریا کاسپار[ ۱] ازدواج کرد و با او به ایالات متحده مهاجرت کرد، و در آیووا اقامت گزید، و در بخش فلسفه دانشگاه آیووا سمتی دریافت کرد. [ ۲] پسر آن ها اریک اتو در سال ۱۹۳۳ به دنیا آمد. در سال ۱۹۴۰، هربرت فیگل سمت استادی فلسفه در دانشگاه مینه سوتا را پذیرفت و به مدت ۳۱ سال در آن جا ماند. [ ۱] رابطه نزدیک حرفه ای و شخصی او با ویلفرد سلارز پروژه های مشترک بسیاری را بین آن ها ایجاد کرد، از جمله کتاب درسی «قرائت در تحلیل فلسفی» و مجله «مطالعات فلسفی» که او و سلارز ( به همراه سایر همکارانش ) در سال ۱۹۴۹ تأسیس کردند. [ ۵] [ ۲]