هرایر خالاتیان ( ارمنی: Հրայր Խալաթյան; زاده ۱۳۰۸ خورشیدی - درگذشته ۱۹ تیر ۱۳۶۷ ) روزنامه نگار، مترجم، مقاله نویس، فعال اجتماعی، و سیاست مدار ایرانی ارمنی تبار بود.
خالاتیان روزنامه نگاری فعال با نگرش هایی پویا و نوگرا بود. وی تا آخرین لحظهٔ عمر از کوشش در جهت شناساندن نسل کشی ارمنی ها به جهانیان و افشای نخستین نسل کشی سازمان یافتهٔ قرن بیستم میلادی، به دست حکومتِ ترکان جوان ( ترکیه ) ، فروگذار نکرد. نقش او در جای جای فرهنگ اجتماعی و سیاسی ارمنی، به ویژه، ارمنی های ایران و در عرصهٔ حیات ادبی و روزنامه نگاری، که به طور جدی آن را در روزنامه آلیک پی می گرفت، بی همتاست.
... [مشاهده متن کامل]
هرایر خالاتیان فرزند گریگور در سال ۱۳۰۸ خورشیدی ( ۱۹۲۹ میلادی ) ، در خانواده ای ارمنی، در شهر کرمانشاه، به دنیا آمد. خانوادهٔ وی از جمله ارمنیانی بودند که از حوادث نسل کشی ارمنی ها ۱۹۱۵م. و کوچ اجباری جان سالم به در برده و از باش قلعه ( آداماکرت ) ارمنستان غربی به ایران گریخته بودند.
خالاتیان، از همان دوران نوجوانی، گرایشی فراوان به فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی داشت. نویسندگی را از سال های نوجوانی در تبریز آغاز کرد و پس از مهاجرت خانواده اش به تهران نیز این مسیر را ادامه داد. به علت نوع فعالیت هایش از دوران جوانی در محافل نوگرا و سیاسی فارسی زبانان شرکت مستمر و با بسیاری از فعالان اجتماعی و سیاسی هم دورهٔ خود آشنایی و همکاری نزدیک داشت. در این راستا، همکاری خود را با نشریات فارسی زبان نیز شروع کرد و به منزلهٔ روشنفکری با گرایش های سوسیالیستی مقاله هایی به زبان فارسی در نشریات فارسی زبان منتشر کرد. دیدگاه های خالاتیان او را در صف اول روشنفکران سوسیالیست ایران قرار داد؛ لذا در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش همچون دیگر روشنفکران و مبارزان ایران ممنوع القلم و بارها بازداشت و دستگیر شد لیکن هیچ گاه از نظرات و دیدگاه های خود بازنگشت.
خالاتیان نخستین فعالیت ها و همکاری های خود را با روزنامهٔ آلیک از ۱۹۵۲ میلادی آغاز کرد و بیشترین همکاری را در طول حیات فرهنگی و روزنامه نگاری اش با همین روزنامه داشت. خالاتیان در بحبوحهٔ انقلاب اسلامی ایران سردبیری روزنامهٔ ارمنی زبان آلیک را بر عهده گرفت و تا زمانی که به منزلهٔ نمایندهٔ ارمنیان در مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد در این سمت باقی ماند.
از وی نزدیک به بیست عنوان کتاب و منظومه، که از زبان های فارسی، ارمنی و انگلیسی ترجمه یا تنظیم شده، برجای مانده. فقط، در روزنامهٔ آلیک، بیش از ۲۵۰ مقاله به قلم وی به چاپ رسیده است. او همچنین با مجله های «آزداگ»، «دروشاک» و «باگین»، چاپ لبنان، همکاری نزدیک داشت و چندین مقاله نیز از وی در این مجله ها به چاپ رسیده است.
خالاتیان روزنامه نگاری فعال با نگرش هایی پویا و نوگرا بود. وی تا آخرین لحظهٔ عمر از کوشش در جهت شناساندن نسل کشی ارمنی ها به جهانیان و افشای نخستین نسل کشی سازمان یافتهٔ قرن بیستم میلادی، به دست حکومتِ ترکان جوان ( ترکیه ) ، فروگذار نکرد. نقش او در جای جای فرهنگ اجتماعی و سیاسی ارمنی، به ویژه، ارمنی های ایران و در عرصهٔ حیات ادبی و روزنامه نگاری، که به طور جدی آن را در روزنامه آلیک پی می گرفت، بی همتاست.
... [مشاهده متن کامل]
هرایر خالاتیان فرزند گریگور در سال ۱۳۰۸ خورشیدی ( ۱۹۲۹ میلادی ) ، در خانواده ای ارمنی، در شهر کرمانشاه، به دنیا آمد. خانوادهٔ وی از جمله ارمنیانی بودند که از حوادث نسل کشی ارمنی ها ۱۹۱۵م. و کوچ اجباری جان سالم به در برده و از باش قلعه ( آداماکرت ) ارمنستان غربی به ایران گریخته بودند.
خالاتیان، از همان دوران نوجوانی، گرایشی فراوان به فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی داشت. نویسندگی را از سال های نوجوانی در تبریز آغاز کرد و پس از مهاجرت خانواده اش به تهران نیز این مسیر را ادامه داد. به علت نوع فعالیت هایش از دوران جوانی در محافل نوگرا و سیاسی فارسی زبانان شرکت مستمر و با بسیاری از فعالان اجتماعی و سیاسی هم دورهٔ خود آشنایی و همکاری نزدیک داشت. در این راستا، همکاری خود را با نشریات فارسی زبان نیز شروع کرد و به منزلهٔ روشنفکری با گرایش های سوسیالیستی مقاله هایی به زبان فارسی در نشریات فارسی زبان منتشر کرد. دیدگاه های خالاتیان او را در صف اول روشنفکران سوسیالیست ایران قرار داد؛ لذا در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ش همچون دیگر روشنفکران و مبارزان ایران ممنوع القلم و بارها بازداشت و دستگیر شد لیکن هیچ گاه از نظرات و دیدگاه های خود بازنگشت.
خالاتیان نخستین فعالیت ها و همکاری های خود را با روزنامهٔ آلیک از ۱۹۵۲ میلادی آغاز کرد و بیشترین همکاری را در طول حیات فرهنگی و روزنامه نگاری اش با همین روزنامه داشت. خالاتیان در بحبوحهٔ انقلاب اسلامی ایران سردبیری روزنامهٔ ارمنی زبان آلیک را بر عهده گرفت و تا زمانی که به منزلهٔ نمایندهٔ ارمنیان در مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد در این سمت باقی ماند.
از وی نزدیک به بیست عنوان کتاب و منظومه، که از زبان های فارسی، ارمنی و انگلیسی ترجمه یا تنظیم شده، برجای مانده. فقط، در روزنامهٔ آلیک، بیش از ۲۵۰ مقاله به قلم وی به چاپ رسیده است. او همچنین با مجله های «آزداگ»، «دروشاک» و «باگین»، چاپ لبنان، همکاری نزدیک داشت و چندین مقاله نیز از وی در این مجله ها به چاپ رسیده است.
