هرانگ در گویش گلپایگانی به دهانه ی قنات گفته می شه و معمولا این واژه همزمان به معنی خروجی های با حجم زیاد آب یا حوزچه هایی که در مظهر قنات وجود داره و آب زیادی در این نقطه جریان داره به کار میره
در گویش پارسی قدیم ( منطقه مرکزی ایران - شهرستان گلپایگان و . . . ) به معنی محل خروج آب از زیر زمین است.