هرات شهر (افغانستان). هَرات، شهر (افغانستان)
آرامگاه میرویس صادق پسر اسماعیل خان، هرات
آرامگاه میرویس صادق پسر اسماعیل خان، هرات
(نام باستانی: آریا) مرکز استان هرات و بزرگ ترین شهر در غرب افغانستان، کنار رودخانۀ هریرود، با ۱۷۱,۵۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). محل تلاقی خطوط مواصلاتی، و دارای کارگاه های نساجی، قالی بافی، و پشم ریسی است؛ میوه های خشک و آجیل نیز تولید می کند. عمدۀ ساکنان هرات را تاجیک ها تشکیل می دهند. در این شهر چندین اثر تاریخی از دوران گذشته باقی مانده است. نام هرات در کتیبه های باستانی ایران به صورت هَرَیْوَه و در کتاب شهرستان های ایرانشهر به صورت هراک و در ادبیات فارسی و عربی به صورت های هرا، هراه، هری، و هرو آمده است. این شهر پس از شکست پیروز، پادشاه ساسانی، به تصرف کادش ها، از قبایل هیاطله، درآمد. حکومت آنان تا دوران انوشیروان اول دوام آورد و پس از آن نیز حکومت هرات گه گاه در اختیار اخلاف آن خاندان قرار می گرفت. این شهر در ۶۹۵م ازجمله اسقف نشین های سریانی در شرق ایران بود. هرات به روایتی در ۱۸ق به دست احنف بن قیس تصرف شد و به روایت دیگر در ۳۳ق و پس از پیروزی عبدالله بن حازم بر سپاه ترکان به تصرف اعراب درآمد. پیش از خلافت معاویه از تصرف اعراب خارج شد و در ۴۱ق دوباره به دست قیس بن هیثم اشغال شد. روایت دیگر حاکی است که ربیع بن زیاد در ۵۱ق با مردم هرات صلح کرد. در زمان زیاد بن ابیه، حکومت هرات با نافع بن خالد طاحی بود. یزید بن مهلب در ۸۳ق دوستداران عبدالرحمان بن محمد بن اشعث را از هرات بیرون کرد. حمزۀ خارجی در اواخر دوران هارون الرشید هرات را تحت حکومت خود درآورد. این شهر پس از آن در قلمرو طاهریان و سپس صفاریان قرار گرفت. افراد احمد خجستانی در ۲۶۸ق رافع بن هرثمه، از سرداران دولت طاهریان، را به امارت برگزیدند و او در هرات و مرو، خطبه به نام محمد بن طاهر خواند. هرات در دوران غوریان شکوفا شد. مغولان آن را ویران کردند. شمس الدین کرت و جانشینانش بر آبادانی آن افزودند. این شهر پایتخت آل کرت بود. تیمور در ۷۸۲ق شهر هرات را تصرف کرد و آل کرت را برانداخت. شاهرخ و سلطان حسین بایقرا در عمران و آبادانی آن کوشیدند. این شهر در دوران این دو نفر مهد هنر و ادبیات بود و بسیاری از بناهای تاریخی هرات از دوران آنان باقی مانده است. شاه اسماعیل اول در ۹۱۳ق هرات را تصرف کرد و از آن پس تا انقراض صفویه کرسی ولایت خراسان بود. در ۹۳۰ دوباره به دست ازبکان افتاد و بار دیگر در ۹۳۴ به قلمرو ایران پیوست. در اواخر دولت شاه سلطان حسین صفوی به دست ابدالیان افتاد، اما نادرشاه آنان را برانداخت. هرات سرانجام در ۱۲۷۳ق، علی رغم پیروزی حسام السلطنه و تسلط ایران بر شهر هرات، با مداخلۀ نظامی دولت انگلیس و تصرّف بعضی نقاط در جنوب ایران برای همیشه از قلمرو ایران جدا شد. مزار خواجه عبدالله انصاری در دوکیلومتری شمال شرقی هرات است.
آرامگاه میرویس صادق پسر اسماعیل خان، هرات
آرامگاه میرویس صادق پسر اسماعیل خان، هرات
(نام باستانی: آریا) مرکز استان هرات و بزرگ ترین شهر در غرب افغانستان، کنار رودخانۀ هریرود، با ۱۷۱,۵۰۰ نفر جمعیت (۲۰۰۳). محل تلاقی خطوط مواصلاتی، و دارای کارگاه های نساجی، قالی بافی، و پشم ریسی است؛ میوه های خشک و آجیل نیز تولید می کند. عمدۀ ساکنان هرات را تاجیک ها تشکیل می دهند. در این شهر چندین اثر تاریخی از دوران گذشته باقی مانده است. نام هرات در کتیبه های باستانی ایران به صورت هَرَیْوَه و در کتاب شهرستان های ایرانشهر به صورت هراک و در ادبیات فارسی و عربی به صورت های هرا، هراه، هری، و هرو آمده است. این شهر پس از شکست پیروز، پادشاه ساسانی، به تصرف کادش ها، از قبایل هیاطله، درآمد. حکومت آنان تا دوران انوشیروان اول دوام آورد و پس از آن نیز حکومت هرات گه گاه در اختیار اخلاف آن خاندان قرار می گرفت. این شهر در ۶۹۵م ازجمله اسقف نشین های سریانی در شرق ایران بود. هرات به روایتی در ۱۸ق به دست احنف بن قیس تصرف شد و به روایت دیگر در ۳۳ق و پس از پیروزی عبدالله بن حازم بر سپاه ترکان به تصرف اعراب درآمد. پیش از خلافت معاویه از تصرف اعراب خارج شد و در ۴۱ق دوباره به دست قیس بن هیثم اشغال شد. روایت دیگر حاکی است که ربیع بن زیاد در ۵۱ق با مردم هرات صلح کرد. در زمان زیاد بن ابیه، حکومت هرات با نافع بن خالد طاحی بود. یزید بن مهلب در ۸۳ق دوستداران عبدالرحمان بن محمد بن اشعث را از هرات بیرون کرد. حمزۀ خارجی در اواخر دوران هارون الرشید هرات را تحت حکومت خود درآورد. این شهر پس از آن در قلمرو طاهریان و سپس صفاریان قرار گرفت. افراد احمد خجستانی در ۲۶۸ق رافع بن هرثمه، از سرداران دولت طاهریان، را به امارت برگزیدند و او در هرات و مرو، خطبه به نام محمد بن طاهر خواند. هرات در دوران غوریان شکوفا شد. مغولان آن را ویران کردند. شمس الدین کرت و جانشینانش بر آبادانی آن افزودند. این شهر پایتخت آل کرت بود. تیمور در ۷۸۲ق شهر هرات را تصرف کرد و آل کرت را برانداخت. شاهرخ و سلطان حسین بایقرا در عمران و آبادانی آن کوشیدند. این شهر در دوران این دو نفر مهد هنر و ادبیات بود و بسیاری از بناهای تاریخی هرات از دوران آنان باقی مانده است. شاه اسماعیل اول در ۹۱۳ق هرات را تصرف کرد و از آن پس تا انقراض صفویه کرسی ولایت خراسان بود. در ۹۳۰ دوباره به دست ازبکان افتاد و بار دیگر در ۹۳۴ به قلمرو ایران پیوست. در اواخر دولت شاه سلطان حسین صفوی به دست ابدالیان افتاد، اما نادرشاه آنان را برانداخت. هرات سرانجام در ۱۲۷۳ق، علی رغم پیروزی حسام السلطنه و تسلط ایران بر شهر هرات، با مداخلۀ نظامی دولت انگلیس و تصرّف بعضی نقاط در جنوب ایران برای همیشه از قلمرو ایران جدا شد. مزار خواجه عبدالله انصاری در دوکیلومتری شمال شرقی هرات است.
wikijoo: هرات،_شهر_(افغانستان)
هرات شهر (ایران). هرات، شهر (ایران)
شهری در جنوب استان یزد و مرکز اداری شهرستان خاتم. با ارتفاعی حدود ۱,۵۸۰ متر، در سرزمینی تپه ماهوری، در ۷۰۰کیلومتری جنوب شرقی تهران و ۲۰۵کیلومتری جنوب یزد، سر راه نی ریز و شهر بابک به یزد قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل و خشک و جمعیت آن ۱۰,۹۱۳ نفر است (۱۳۸۵). این شهر به هرات مروست نیز معروف است.
شهری در جنوب استان یزد و مرکز اداری شهرستان خاتم. با ارتفاعی حدود ۱,۵۸۰ متر، در سرزمینی تپه ماهوری، در ۷۰۰کیلومتری جنوب شرقی تهران و ۲۰۵کیلومتری جنوب یزد، سر راه نی ریز و شهر بابک به یزد قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل و خشک و جمعیت آن ۱۰,۹۱۳ نفر است (۱۳۸۵). این شهر به هرات مروست نیز معروف است.
wikijoo: هرات،_شهر_(ایران)