هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

[ویکی اهل البیت] این شعر که در چاووش خوانی های کاروان های مسافر کربلا خوانده می شد، برگرفته از کلام امام حسین علیه السلام هنگام خروج از مکه و حرکت به سوی مسلخ عشق، کوفه و کربلاست: «الا... و من کان باذلا فینا مهجته موطنا علی لقاءالله نفسه فلیرحل معنا فانی راحل مصبحا انشاءالله ».
آگاه باشید هر که می خواهد خونش را در راه ما اهل بیت که راه حق است نثار کند و خود در بهشت لقاء الله منزل گیرد با ما همراه شود من فردا انشاء الله به راه می افتم
که دعوتی بود به آن که هر کس آماده فدا کردن خون و جان و مهیای دیدار خداست، سحرگاهان همراه امام حرکت کند. دعوت به خط شهادت و ایثار، در مرام حسینیان و عاشورائیان نهفته است و کربلا و زیارت مرقد سیدالشهدا علیه السلام، رمز این دل سپردن به کعبه عشق و منای شهادت است.
                      
همچنین این عبارت عنوان و سر اغاز یکی از مداحی های زیبای زمان جنگ تحمیلی است. که حکایت از شور و حال خاص آن زمان و پیوند انقلاب اسلامی ایران با واقعه کربلا دارد:
                      
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.