هر شب تنهایی

عطیه نویسنده و مجری یک برنامه خانوادگی رادیو است. او هر روز به سؤالات شنوندگان این برنامه پاسخ می دهد و به آنها توصیه می کند با همسرشان چگونه باشند تا زندگی زناشویی بهتری داشته باشند. او بیمار است و دکترها به او گفته اند تنها چهار ماه دیگر زنده است و دو ماه هم از این چهار ماه گذشته و راضی به عمل جراحی هم نمی شود. به پیشنهاد همسرش، آنها برای زیارت به شهر مشهد می روند. اما او افسرده و درگیر مناسبات خود و همسرش است تا اینکه در حرم به دختری برمی خورد که مادرش را گم کرده. عطیه دخترک را به قسمت گم شدگان می سپرد اما دوباره پس می گیرد. آرامش می کند. برایش غذا می خرد. کفش و لباس نو تهیه می کند و در نهایت به وقت بیماری کودک، خطر متهم شدن به دزدی را به جان می خرد و به فوریت های پزشکی حرم مراجعه می نماید. عطیه ای که شاید به خاطر نزدیکی به مرگ قدری ارتباطش با خدا کم رنگ شده و هر بار که می خواهد به زیارت برود، با ذهنی آشفته توانایی این کار را در خود نمی بیند، پس از کمک به دخترک مشتاقانه به زیارت می شتابد.
این فیلم با انتقادهای مثبتی و منفی همراه بود؛ این فیلم را به عنوان فیلمی که در مسیر رویدادهای جاری اجتماع حرکت می کند عنوان کرده اند و فیلمی دانسته اند که بر دل می نشیند. شخصیت اصلی فیلم، عطیه نام دارد که دارای شخصیتی پیچیده و چند بعدی است. انتخاب این کارکتر که دور از قاعده های تکراری است، سبب شده است تا مخاطبان مختلفی با این فیلم ارتباط برقرار کنند. صدر عاملی از نقدهای این فیلم یاد می کند و بعضی از آنها را حیرت انگیز توصیف می کند. در اولین جلسه کارگردان و عوامل با رسانه ها بعد از پخش عمومی در سینماهای کشور، فیلم با انتقاد بی رمق بودن فیلم نامه مواجه شد که صدرعاملی در پاسخ به این منتقدان، از تلاش های خودش برای اینکه فیلم دچار شعارزدگی یا خرافه پرستی نشود سخن گفت. از دیگر انتقادهای وارد شده بر فیلم ضعف فیلمنامه بود. رضا درستکار نیز از منتقدان سینما در خصوص این فیلم، آن را فیلمی سرگرم کننده اما با تصاویری شلخته و سرد توصیف کرد که نشان از بی ثباتی در کارگردانی دارد.