هذیل. [ هَُ ذَ ] ( اِخ ) یکی از بنی الحارث که بقولی رسول ( ص ) دختر او را به زنی گرفت. ( یادداشت به خط مؤلف ). هذیل بن حکم ، مکنی به ابوالمنذر بوده. ( یادداشت مؤلف ). نام صحابی است که پدر و مادرش هر دو مقعد بودند. ( منتهی الارب ).
هذیل. [ هَُ ذَ ] ( اِخ ) ابن مدرکةبن الیاس بن مضر پدر حیی است از مضر و هُذَلی منسوب است به وی. ( منتهی الارب ). بنوهذیل قبیله ای هستند وسیع که شامل بطون کثیره اند و نسبت به آنها را «هذلی » گویند. ( از صبح الاعشی ج 1، ص 348 ) :
یک جوانی راگزید او از هذیل
میر لشکر کردش و سالار خیل.
مولوی.
رجوع به هذلی شود.