هذیان آور. هذیان آورها ( به انگلیسی: Deleriants ) دسته ای از توهم زاها محسوب می شوند که اثر خود را با آنتاگونیستی روی گیرنده های استیل کولین نمایان می کنند. این گروه بینِ توهم زاها خاص محسوب شده و در دوزهای پایین نیز توهم های قوی ایجاد می کنند.
بعضی از ترکیباتی که اثر هذیان آور دارند، در داروها و گیاهان یافت می شوند. هذیان آورها با سایر توهم زاها نظیر روان گردانها و منفک کنندهها تفاوت دارند.
هذیان آورها برخلاف دو دستهٔ دیگر، آگاهی را تشدید یا تقلیل نمی کنند، بلکه آگاهی را تحریف می کنند و این می تواند عوارض متعددی در پی داشته باشد.
این گروه باعث تغییر در خودآگاهی می شوند و توهم حاصله عمیق و واقعی تلقی می شود. برخلاف توهم در روان گردانها و منفک کننده ها، توهم حاصله از هذیان آورها مانند یک رؤیای واقعی می باشد. در مقابل، در «روان گردان ها» و «منفک کننده ها» قبل از رسیدن به توهم قوی، اثرات روی سایر حواس حس می شوند و نوعی آگاهی در مورد اینکه شخص درحال تجربه توهم است می دهند.
باوجود قانونی بودن گیاهان و داروهای متعددِ این دسته، موادی که هذیان آورند به علت توهم های آزاردهنده و خطرات جانبی، کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. [ ۱] همچنین پتانسیل ایجاد اثرات روانی منفی و از بین بردن کنترل شخص را دارند، بنابراین احتمال پیش آمدن حوادث در این نوع توهم ها بالاست.
تعدادی از آنها سمی هستند و می توانند حتی در دوزهای پایین باعث تاکی کاردیا، ایست قلبی و هایپرترمیا شوند و پتانسیل کشندگی دارند. [ ۲]
هذیان آورها اثر خود را به صورت آنتاگونیست روی گیرنده های استیل کولین نمایان می کنند.
از آنجایی که استیل کولین نقش مؤثری در حافظه دارد، اثر آنتاگونیستی روی گیرنده هایش باعث فراموشی می شوند و می تواند سبب فراموشی اتفاقاتی که در زمان مصرف هذیان آور شده است بشود، به طوری که یادآوری حوادث آن هنگام دشوار باشد.
سه آلکالوئید آتروپین، هیوسین و داتورین مولکول هایی هستند که دارای اثر آنتی کولینرژیک می باشند و در دوزهای بالا می توانند کشنده باشند.
نسل اول آنتی هیستامینها که دارای اثرات آنتی کولینرژیک هستند، می توانند بسته به دوز مصرفی اثرات خفیف تا شدید و ناخوشایند آنتی کولینرژیک ایجاد کنند. آنتی هیستامین معروف دیفن هیدرامین در دوزهای نسبتاً بالا می تواند علائم شدیدی از هذیان را ایجاد کند. دو آنتی هیستامین دوکسیلامین و دیمن هیدرینات نیز با عملکردی مشابه دیفن هیدرامین می توانند هذیان آور باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبعضی از ترکیباتی که اثر هذیان آور دارند، در داروها و گیاهان یافت می شوند. هذیان آورها با سایر توهم زاها نظیر روان گردانها و منفک کنندهها تفاوت دارند.
هذیان آورها برخلاف دو دستهٔ دیگر، آگاهی را تشدید یا تقلیل نمی کنند، بلکه آگاهی را تحریف می کنند و این می تواند عوارض متعددی در پی داشته باشد.
این گروه باعث تغییر در خودآگاهی می شوند و توهم حاصله عمیق و واقعی تلقی می شود. برخلاف توهم در روان گردانها و منفک کننده ها، توهم حاصله از هذیان آورها مانند یک رؤیای واقعی می باشد. در مقابل، در «روان گردان ها» و «منفک کننده ها» قبل از رسیدن به توهم قوی، اثرات روی سایر حواس حس می شوند و نوعی آگاهی در مورد اینکه شخص درحال تجربه توهم است می دهند.
باوجود قانونی بودن گیاهان و داروهای متعددِ این دسته، موادی که هذیان آورند به علت توهم های آزاردهنده و خطرات جانبی، کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. [ ۱] همچنین پتانسیل ایجاد اثرات روانی منفی و از بین بردن کنترل شخص را دارند، بنابراین احتمال پیش آمدن حوادث در این نوع توهم ها بالاست.
تعدادی از آنها سمی هستند و می توانند حتی در دوزهای پایین باعث تاکی کاردیا، ایست قلبی و هایپرترمیا شوند و پتانسیل کشندگی دارند. [ ۲]
هذیان آورها اثر خود را به صورت آنتاگونیست روی گیرنده های استیل کولین نمایان می کنند.
از آنجایی که استیل کولین نقش مؤثری در حافظه دارد، اثر آنتاگونیستی روی گیرنده هایش باعث فراموشی می شوند و می تواند سبب فراموشی اتفاقاتی که در زمان مصرف هذیان آور شده است بشود، به طوری که یادآوری حوادث آن هنگام دشوار باشد.
سه آلکالوئید آتروپین، هیوسین و داتورین مولکول هایی هستند که دارای اثر آنتی کولینرژیک می باشند و در دوزهای بالا می توانند کشنده باشند.
نسل اول آنتی هیستامینها که دارای اثرات آنتی کولینرژیک هستند، می توانند بسته به دوز مصرفی اثرات خفیف تا شدید و ناخوشایند آنتی کولینرژیک ایجاد کنند. آنتی هیستامین معروف دیفن هیدرامین در دوزهای نسبتاً بالا می تواند علائم شدیدی از هذیان را ایجاد کند. دو آنتی هیستامین دوکسیلامین و دیمن هیدرینات نیز با عملکردی مشابه دیفن هیدرامین می توانند هذیان آور باشند.
wiki: هذیان آور