هذیان. [ هََ ذَ ] ( ع مص ) بیهوده دراییدن از بیماری و خواب و جز آن. ( منتهی الارب ) . چرند و پرند. گفتار بیهوده. پرت و پلا. ( یادداشت به خط مؤلف ) . تکلم غیرمعقول از بیماری یا جز آن. ( اقرب الموارد ) :
... [مشاهده متن کامل]
من این همه ز طریق مطایبت گفتم
مگر نگویی کاین ژاژ باشد و هذیان.
فرخی.
اکنون صفت بچه انگور بگویم
کاین هر صفتی در صفت او هذیان است.
منوچهری.
نخیزد دشمنی الا ز هذیان
تو هذیان بر زبان خود مگردان.
ناصرخسرو.
- هذیان گفتن . رجوع به هذیان گفتن و نیز رجوع به هذی شود.
منبع. لغت نامه دهخدا
یان
اراجیف
هزیان کلامی غیر متعارف است که به ظاهر با محیط و اجتماع همسو نیست. اما این نامتعارفی همیشه به معنای چرند گویی و پرت و پلا نیست، گاهی هزیان می تواند حقیقتی پنهان از دید و درک دیگران باشد.
درزبان سنگسری به هذیان گفتاری در خواب سَر واژه و به حرکات غیر ارادی در خواب کوتاره گویند
🇮🇷 همتای پارسی: یاوه 🇮🇷
در بسیاری از سروده های کهن پارسی و در سیستان و خراسان بجای واژه هذیان از سروا و سرواگویی کردن بهره میبرند
یان. . . .
بیهوده گویی ، گفتار / رفتار پریشان
ما بجای واژه ی هذیان از واژه ی سرواگویی بهره میبریم
یان، اوهام، بیهوده، پراکنده گویی، پرت وپلا، پریشان گویی، چرت وپرت، سرسام، غاب، یاوه
یان
در پارسی " هلگ ، ژاژ ، یان " در نسک : فرهنگ برابرهای پارسی واژگان بیگانه از ابوالقاسم پرتو.
هلگ گویی ، ژاژگویی = هذیان گویی
وهم
پریشان باوری
مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٥)
