هدف گیری مستقل چندگانه

هدف گیری مستقل چندگانه سیستم حامل کلاهک موشکی هدف گیری پرشمار مستقل MIRV ( به انگلیسی: multiple independently targetable re - entry vehicle ) مجموعه ای از کلاهک های موشکی جداگانه می باشد در مقابل کلاهک موشکی تکی که یک کلاهک موشکی در یک موشک می باشد.
اهداف نظامی سیستم هدف گیری پرشمار مستقل شامل چهار مورد می شود:
• افزایش تخریب در سطح برای هر موشک، و به موازات آن کاهش پرتو افشانی و فشار انفجار کلاهک هسته ای در مساحتی معین. به عنوان مثال در ارتفاع چهار کیلومتری از سطح زمین فشار انفجار ۱/۶۴ در ۱ کیلومتر است. در حالی که با استفاده از کلاهک اتمی هدف گیری پرشمار مستقل اهداف بیشتری در منطقه هدف تخریب می شوند تا شلیک یک کلاهک اتمی بزرگ. این کارایی تعداد موشک های لازم و تجهیزات پرتابی لازم برای انهدام یک سطح را کاهش می دهد.
• هنگام استفاده از موشک های تک کلاهکی، هر موشک برای یک هدف شلیک می شود. اما با یک موشک دارای قابلیت هدف گیری پرشمار مستقل، شلیک موشک های فراوان برای انهدام یک منطقه پهناور عملاً بدون توجیه خواهد بود.
• این سیستم کارآمدی «سیستم پدافند ضد بالستیک تقویت شده» را برای مقابله با موشک های خاص کاهش می دهد، درحالی که یک موشک تهاجمی هدف گیری پرشمار مستقل می تواند چندین کلاهک موشکی را حمل کند ( ۳−۱۲ عدد در موشک های ایالات متحده و ۲−۱۲ عدد در موشک های روسی ) تسلیحات بازدارنده تنها می توانند یک کلاهکِ هر موشک را ساقط کنند. بنابرین از هر دو نگاه نظامی و اقتصادی، موشک های هدف گیری پرشمار مستقل، سیستم های موشکی ضد بالستیک را ناکارآمد کرده اند، هزینه نگهداری از یک سیستم دفاعی کارا در برابر موشک های با کلاهک پرشمار بسیار افزایش می یابد به طوری که برای هر مقابله با هر تهاجم چندین موشک تدافعی مورد نیاز است.
• با استفاده از کمترین تعداد موشک بیشترین تخریب را به همراه دارند.
نخستین موشک با قابلیت هدف گیری مستقل چند زمانه، موشک LGM - 30 Minuteman متعلق به ایالات متحده آمریکا بود که از دهه ۱۹۷۰ به کار گرفته شد.