هدف ۱ توسعه پایدار، هدف توسعه پایا ۱، SDG 1 یا هدف جهانی ۱ ( به انگلیسی: Sustainable Development Goal 1 ) ، یکی از ۱۷ هدف توسعه پایدار سازمان ملل متحد می باشد. این هدف و برنامه در سال ۲۰۱۵ میلادی ایجاد شد و خواستار: «پایان دادن به فقر در همه اشکال است. » عبارت و شعار رسمی این هدف «No Poverty یا بدون فقر» می باشد. کشورهای عضو متعهد شده اند که «هیچ کس را پشت سر نگذارند»: زیربنای این هدف، «تعهد قدرتمندی است» و در آن بیان شده که «هیچ کس را پشت سر نخواهیم گذاشت و ابتدا به کسانی که از دیگران عقب تر هستند کمک می کنیم». هدف SDG 1 ریشه کن کردن هر نوع فقر شدید از جمله کمبود غذا، آب آشامیدنی تمیز و بهداشت آبی و فاضلابی است. دستیابی به این هدف شامل یافتن راه حل هایی برای تهدیدات جدید ناشی از تغییرات آب و هوا و تنش و کشمکش های بین المللی نیز می باشد. SDG 1 نه تنها بر افرادی که در فقر زندگی می کنند، بلکه بر خدماتی که مردم به آنها تکیه می کنند و سیاست اجتماعی که فقر را ترویج می کند یا از آن جلوگیری می کند نیز تمرکز دارد.
... [مشاهده متن کامل]
این هدف خود دارای هفت هدف زیرمجموعه ای و ۱۳ شاخص اصلی برای اندازه گیری میزان پیشرفت است. پنج «هدف زیرمجموعه ای نهایی» عبارتند از: ریشه کنی فقر شدید، کاهش تمام انواع فقر به نصف؛ اجرای سیستم و ساختارهای حمایت اجتماعی؛ تضمین حقوق برابر برای مالکیت، توسعه و ایجاد خدمات اساسی و بنیادی، توسعه فناوری و منابع اقتصادی؛ و ایجاد مقاومت و تحمل در برابر بلایای زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی. دو هدف زیرمجموعه ای دیگر مربوط به «نحوه و ابزارهای دستیابی» SDG 1، بسیج منابع برای پایان دادن به فقر و ایجاد چارچوب های سیاست ریشه کنی فقر در همه سطوح می باشد.
علیرغم پیشرفت های مداوم، ۱۰ درصد از جمعیت جهان در فقر زندگی می کنند و برای رفع نیازهای اولیه مانند بهداشت، آموزش و دسترسی به آب و بهداشت دچار مشکل حیاتی هستند. فقر شدید در کشورهای کم درآمد، به ویژه کشورهایی که تحت تأثیر درگیری ها و ناآرامی های سیاسی قرار دارند، رواج و شیوع دارد. در سال ۲۰۱۵ میلادی، بیش از نیمی از ۷۳۶ میلیون نفری که در فقر شدید زندگی می کردند، در جنوب صحرای آفریقا واقع بودند. بدون تغییر قابل توجهی در سیاست های اجتماعی، فقر شدید تا سال ۲۰۳۰ میلادی به طرز چشمگیری افزایش خواهد یافت. نرخ فقر در مناطق روستایی ۱۷٫۲ درصد و ۵٫۳ درصد در مناطق شهری ( در سال ۲۰۱۶ میلادی ) است. تقریباً نیمی از این نرخ را کودکان شامل می شوند.
... [مشاهده متن کامل]
این هدف خود دارای هفت هدف زیرمجموعه ای و ۱۳ شاخص اصلی برای اندازه گیری میزان پیشرفت است. پنج «هدف زیرمجموعه ای نهایی» عبارتند از: ریشه کنی فقر شدید، کاهش تمام انواع فقر به نصف؛ اجرای سیستم و ساختارهای حمایت اجتماعی؛ تضمین حقوق برابر برای مالکیت، توسعه و ایجاد خدمات اساسی و بنیادی، توسعه فناوری و منابع اقتصادی؛ و ایجاد مقاومت و تحمل در برابر بلایای زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی. دو هدف زیرمجموعه ای دیگر مربوط به «نحوه و ابزارهای دستیابی» SDG 1، بسیج منابع برای پایان دادن به فقر و ایجاد چارچوب های سیاست ریشه کنی فقر در همه سطوح می باشد.
علیرغم پیشرفت های مداوم، ۱۰ درصد از جمعیت جهان در فقر زندگی می کنند و برای رفع نیازهای اولیه مانند بهداشت، آموزش و دسترسی به آب و بهداشت دچار مشکل حیاتی هستند. فقر شدید در کشورهای کم درآمد، به ویژه کشورهایی که تحت تأثیر درگیری ها و ناآرامی های سیاسی قرار دارند، رواج و شیوع دارد. در سال ۲۰۱۵ میلادی، بیش از نیمی از ۷۳۶ میلیون نفری که در فقر شدید زندگی می کردند، در جنوب صحرای آفریقا واقع بودند. بدون تغییر قابل توجهی در سیاست های اجتماعی، فقر شدید تا سال ۲۰۳۰ میلادی به طرز چشمگیری افزایش خواهد یافت. نرخ فقر در مناطق روستایی ۱۷٫۲ درصد و ۵٫۳ درصد در مناطق شهری ( در سال ۲۰۱۶ میلادی ) است. تقریباً نیمی از این نرخ را کودکان شامل می شوند.
