هدبل

لغت نامه دهخدا

هدبل. [ هَِ دَ ] ( ع ص ) مرد بسیارموی. || ژولیده موی که شانه نکند. || گران سنگ. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس