هداءه
لغت نامه دهخدا
هداءة. [ هََ دَ ءَ ] ( ع اِ ) نوعی از رفتار. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
هداءة. [ هَِءَ ] ( ع اِ ) قوت شب. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
هداءة. [ هََ ءَ ] ( اِخ ) موضعی است میان طائف و مکه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
هداءة. [ هََ ءَ ] ( اِخ ) دهی است در اعلای مرالظهران. هدوی منسوب است بدان. ( منتهی الارب ). و این نسبت برخلاف قیاس است. ( اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید