هدء
لغت نامه دهخدا
هدء. [ هَُ دْءْ ] ( ع مص ) آرمیدن. ( منتهی الارب ). رجوع به هدوء شود. || ( اِ ) قسمتی از اول شب. گویند: اتانا بعد هدء من اللیل و بعد ما هدا الناس ؛ یعنی پس از آنکه مردم خفتند. ( اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید