هخ

لغت نامه دهخدا

هخ. [ هَِ خ خ ] ( ع اِ صوت ) حکایت آواز آب بینی اندازنده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). فین. رجوع به فین شود.

گویش مازنی

/heKh/ حلق گلو

پیشنهاد کاربران

بپرس