هجویری جلابی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
هجویری جلابی غزنوی، ابوالحسن علی
صوفی، عارف و عالم. اصل وی از جلاب غزنه بود. خاندان او در غزنین از مردان راه حق بوده و مسجد و منبر داشته اند. وی مدتی مصاحب شیخ ابوالفضل محمد بن حسن ختلی بود و طریقت خود را از او گرفت. سفرهای بسیاری کرد و با عده ی زیادی از مشایخ صوفیه در خراسان و ماوراءالنهر و عراق و شام صحبت داشت و به حج نیز مشرف گردید.
او مدتی ملازم شیخ ابوالعباس احمد بن محمد اشقانی بود و از وی کسب علم کرد. از مشایخ دیگر او می توان شیخ ابوالقاسم عبدالکریم قشیری و شیخ ابوسعید ابوالخیر و ابوعلی فارمدی را نام برد. در پایان عمر به هندوستان سفر نمود و ساکن لاهور شد و سرانجام نیز در همانجا از دنیا رفت. مدفن او زیارتگاه عام است. در تاریخ فوت او اختلاف وجود دارد.
مهم ترین اثر وی «کشف المحجوب» به فارسی می باشد که اواخر عمر خود در لاهور و به درخواست یکی از همشهریانش به نام ابوسعید هجویری تألیف نمود. این کتاب در احوال مشایخ و عقاید صوفیه و مسایل و اقوال آنها و تا حدودی به شیوه ی «رساله ی قشیریه» نوشته شده است.
از دیگر آثارش: کتاب «فنا و بقا»؛ «اسرار الخرق والملونات»؛ «الرعایة بحقوق اللَّه تعالی»؛ «کتاب البیان لاهل العیان»؛ «منهاج الدین»؛ «نحو القلوب»؛ «ایمان»؛ «فرق»؛ «دیوان» شعر. هجویری همچنین به این مطلب که کسانی برخی از آثار و رسالات وی را به نام خود کرده اند نیز اشاره کرده است.