هجونه

لغت نامه دهخدا

( هجونة ) هجونة. [ هَُ ن َ ] ( ع مص ) هجین گردیدن مرد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || ناکس و فرومایه گشتن. ( منتهی الارب ). || داخل شدن عیب در کلام. ( اقرب الموارد ). رجوع به هجنة شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس