هجول

لغت نامه دهخدا

هجول. [ هََ ] ( ع ص ) زن فراخ فرج. || زن تباهکار. ( منتهی الارب ). المراءة البغی. ( اقرب الموارد ).

هجول. [ هَُ ] ( ع ص ) روان : دموع هجول ؛ اشک روان. ( منتهی الارب ).

هجول. [ هَُ ] ( ع اِ ) ج ِ هجل. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

هجول. [ هَُ ] ( اِخ ) کوهی است در حجاز که در یک نقطه با اخشبان تلاقی نماید. ( معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

روان دموع

پیشنهاد کاربران

بپرس