هجنه

لغت نامه دهخدا

( هجنة ) هجنة. [ هَُ ن َ ] ( ع اِ ) عیب. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || سخن معیوب. ( منتهی الارب ). عیب و قبح کلام و آنچه سخن را عیب دارد. ( اقرب الموارد ). || اضاعت علم. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ): احفظ علمک عن الهجنة و ان للعلم نکداً و آفة و هجنة. ( اقرب الموارد ). || ( مص ) هجین گردیدن مرد. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || داخل شدن عیب در کلام. ( اقرب الموارد ). || ناکس و فرومایه گشتن. ( منتهی الارب ). || پدر آزاد و مادر بنده بودن. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

(اسم ) ۱- عیب . ۲- عیب کلام

فرهنگ معین

(هُ نِ ) [ ع . هجنة ] (اِ. ) ۱ - عیب و زشتی . ۲ - عیب کلام ، سخنِ معیوب .

پیشنهاد کاربران

بپرس