هِجری تَفرِشی، محمّدصادق (تفرش ح ۱۱۰۰ـ ری ۱۱۸۰ق)
شاعر ایرانی. دانش های مقدماتی را در زادگاهش آموخت. سپس به اصفهان رفت و به فراگیری علوم معقول و منقول و ادب و عرفان پرداخت. از شاگردان مولانا محمدصادق اردستانی بود. چندی نیز به تعلیم و تربیت رضاقلی میرزا، فرزند نادر شاه، سرگرم بود، امّا از او آزار دید و مأمور مجاورت در مشهد رضوی شد. مقبره اش در بقعۀ حضرت عبدالعظیم حسنی است. در سرودن ماده تاریخ، غزل، رباعی، به ویژه مثنوی توانا بود. فرزندش میرزا ابوالقاسم تفرشی نیز هجری تخلص می کرد. از آثارش: مثنوی های آینۀ عبرت، گل و بلبل، سوز و گداز، صبانامه، هجران نامه و تأثیر اصل گوهر که با چند مثنوی دیگر از او، یک جا، به چاپ رسیده اند (تهران، ۱۳۵۰ش).
شاعر ایرانی. دانش های مقدماتی را در زادگاهش آموخت. سپس به اصفهان رفت و به فراگیری علوم معقول و منقول و ادب و عرفان پرداخت. از شاگردان مولانا محمدصادق اردستانی بود. چندی نیز به تعلیم و تربیت رضاقلی میرزا، فرزند نادر شاه، سرگرم بود، امّا از او آزار دید و مأمور مجاورت در مشهد رضوی شد. مقبره اش در بقعۀ حضرت عبدالعظیم حسنی است. در سرودن ماده تاریخ، غزل، رباعی، به ویژه مثنوی توانا بود. فرزندش میرزا ابوالقاسم تفرشی نیز هجری تخلص می کرد. از آثارش: مثنوی های آینۀ عبرت، گل و بلبل، سوز و گداز، صبانامه، هجران نامه و تأثیر اصل گوهر که با چند مثنوی دیگر از او، یک جا، به چاپ رسیده اند (تهران، ۱۳۵۰ش).